مكارم : چنانچه مجموعاً بيش از ثلث مال او باشد، در مقدار اضافى احتياط آن است كه از ورثه اجازه بگيرند.
زنجانى : بخشش وى صحيح است چنانچه در مسأله [2264]گذشت، و پس از كنار گذاشتن مقدار بخشيده شده، اگر مالى را كه وصيّت كرده به اندازه ثلث مال باشد يا ورثه اجازه دهند وصيّت صحيح است، و اگر ورثه اجازه ندهند تنها به اندازۀ ثلث نافذ مىباشد.
(2) نورى : چنانچه در مسأله [2256]گذشت كه منجّزات مريض از اصل مال است. .
فاضل : آنچه را كه در حال زندگى بخشيده، صحيح است و احتياج به اذن ورثه ندارد و مقدارى هم كه وصيّت كرده، بايد طبق احكام وصيّت عمل شود.
(3) بهجت : اگر به مقدار ثلث ميراث يا كمتر باشد وصيّت نافذ است و اگر زيادتر از ثلث باشد، زيادى آن احتياج به اذن ورثه دارد.
[مسأله 2710]
مسأله 2710 اگر وصيّت كند كه ثلث مال او را نفروشند (1) و عايدى آن را به مصرفى برسانند، بايد مطابق گفتۀ او عمل نمايند.
(1) بهجت ، سيستانى ، زنجانى : بفروشند. .
[مسأله 2711]
مسأله 2711 اگر در مرضى كه به آن مرض مىميرد، بگويد مقدارى به كسى بدهكار است، چنانچه متهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته است بايد مقدارى را كه معين كرده از ثلث او بدهند و اگر متهم نباشد (1) بايد از اصل مالش بدهند (2)
(1) گلپايگانى ، بهجت ، صافى ، نورى : و كسى هم منكر گفتۀ او نشود. .
فاضل : يا دليل شرعى بر بدهكارى او اقامه شود. .
(2) خوئى ، تبريزى ، سيستانى ، زنجانى : اگر متّهم نباشد اقرار او نافذ است و بايد از اصل مالش بدهند.
[مسأله 2712]
مسأله 2712 كسى كه انسان وصيّت مىكند كه چيزى به او بدهند بايد وجود داشته باشد، پس اگر وصيّت كند به بچهاى كه ممكن است فلان زن حامله شود (1) چيزى بدهند باطل است. ولى اگر وصيّت كند به بچهاى كه در شكم مادر است چيزى بدهند، اگر چه هنوز روح نداشته باشد، وصيّت صحيح است (2) پس اگر زنده به دنيا آمد، بايد آنچه را كه وصيّت كرده به او بدهند و اگر مرده به دنيا آمد، وصيّت باطل مىشود و آنچه را كه براى او وصيّت كرده، ورثه ميان خودشان قسمت مىكنند.
(1) فاضل : فلان زن بزايد. .
(2) مكارم : شخصى كه براى او وصيّت شده بايد وجود داشته باشد، بنا بر اين اگر مالى را براى بچهاى كه ممكن است بعداً به وجود آيد وصيّت كند، اشكال دارد و احتياط آن است كه با ورثه صلح كنند، ولى اگر براى بچهاى كه در شكم مادر است وصيتى كند وصيّت او صحيح است هر چند هنوز روح نداشته باشد. .
خوئى : مسأله كسى را كه انسان وصيّت مىكند چيزى به او بدهند لازم نيست در حال