اگر وصيّتى كند و سپس در اثر آن كار بميرد، وصيّتش صحيح نيست.

مكارم : مسأله كسى كه به قصد خودكشى، مثلاً زخمى به خود زده يا مادّۀ سمّى خورده، اگر دربارۀ اموال خود وصيّت كند سپس بميرد وصيّت او صحيح نيست.

سيستانى : مسأله كسى كه از روى عمد و به قصد خودكشى مثلاً زخمى به خود زده يا سمّى خورده است كه موجب هلاكت است، اگر وصيّت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند و سپس بميرد، وصيّت او صحيح نيست، مگر اينكه كار او از باب جهاد در راه خدا باشد، و امّا وصيّت در غير شئون مالى، صحيح است.

[مسأله 2699]

مسأله 2699 اگر انسان وصيّت كند كه چيزى به كسى بدهند (1) در صورتى (2) آن كس آن چيز را مالك مى‌شود كه آن را قبول كند اگر چه در حال زنده بودن وصيت‌كننده باشد (3)

(1) مكارم : آن مال بعد از مرگ او ملك آن شخص مى‌شود و قبول هم لازم نيست، ولى اگر در حال حيات او وصيّت را رد كند، احتياط آن است كه در آن مال، تصرّف مالكانه نكند.

(2) بهجت : بنا بر أحوط در صورتى. .

(3) بهجت : و اگر قبول كرد و بعد از مردن وصيت‌كننده ردّ كرد، مال از آن اوست و ردّ او بى‌فايده است.

گلپايگانى ، صافى : مسأله در وصيّت تمليكيه قبول موصىٰ لَه معتبر است، پس اگر شخصى وصيّت كند كه چيزى به كسى بدهند، در صورتى آن كس آن چيز را مالك مى‌شود كه وصيّت را قبول كند و لازم نيست قبول بعد از موت وصيت‌كننده باشد؛ بلكه اگر پيش از موت او هم باشد، كفايت مى‌كند. بلى، اگر قبول پيش از موت وصيت‌كننده باشد به مجرّد قبول، آن چيز را مالك نمى‌شود بلكه بعد از موت وصيت‌كننده بدون حاجت به قبول ديگر، مالك مى‌شود و اگر قبول بعد از موت باشد، به مجرد قبول، آن چيز را مالك مى‌شود.

خوئى ، تبريزى : مسأله اگر انسان وصيّت كند كه چيزى از اموالش مال كسى باشد در صورتى كه آن وصيّت را قبول كند اگر چه قبولش در زمان زنده بودن موصى باشد، آن چيز را بعد از مردن موصى مالك مى‌شود بلكه ظاهر اين است كه قبول، اصلاً معتبر نباشد و فقط ردّ، مانع است.

سيستانى : در صورتى كه او وصيّت را قبول كند، چه در حيات موصى چه بعد از فوت او اگر آن چيز از يك سومِ اموال موصى بيشتر نباشد، آن چيز را بعد از مردن موصى مالك مى‌شود.

زنجانى : اگر چه قبولش در زمان زنده بودن وصيت‌كننده باشد، بعد از مردن وصيت‌كننده، مالك آن چيز مى‌گردد، بلكه ظاهراً اصلاً در وصيّت، قبول معتبر نيست؛ بلكه همين مقدار كه كسى كه براى او وصيّت شده وصيّت را ردّ نكند، براى درست شدن وصيّت كفايت مى‌كند.

نورى : مسأله وصيّت بنا بر أقوى از ايقاعات است و قبول در آن معتبر نيست و ردّ كردن آن مانع است و لذا اگر انسان وصيّت كند كه چيزى به كسى بدهند چنانچه آن شخص ردّ نكند، مالك آن چيز مى‌شود.