معيّنى را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند و اگر مصرف معيّنى را قصد نكرده ظاهراً اگر در امورى كه ارتباط خاصّى با امام عليه السلام يا با آن امامزاده دارد از قبيل عزادارى و جشن ولادت يا تعمير حرم آن امام عليه السلام يا امامزاده و مانند آن صرف كند كفايت مى‌كند و نيازى نيست قصد هديه آن امام را بنمايد، و اگر در مثل مسجد و پل مصرف كند و ثواب آن را به امام عليه السلام هديه كند، كفايت آن محلّ اشكال است.

[مسأله 2664]

مسأله 2664 گوسفندى را كه براى صدقه، يا براى يكى از امامان عليهم السلام نذر كرده‌اند (1) (پشم آن و مقدارى كه چاق مى‌شود جزء نذر است و (2) اگر پيش از آن كه به مصرف نذر برسد شير بدهد، يا بچه بياورد (3) بايد (4) به مصرف نذر برسانند (5)

(1) مكارم : گوسفندى را كه نذر كرده‌اند. .

(2) [قسمت داخل پرانتز در رساله آيات عظام: خوئى ، گلپايگانى ، صافى ، سيستانى و تبريزى نيست]

(3) خوئى ، گلپايگانى ، تبريزى ، سيستانى ، صافى : مال كسى است كه آن را نذر كرده ( سيستانى : مگر آنكه قصدش اعم باشد) ، ولى پشم گوسفند و مقدارى كه چاق مى‌شود جزء نذر است.

(4) فاضل ، مكارم ، نورى : بنا بر احتياط واجب بايد. .

(5) اراكى : بايد به مصرف نذر برسانند اگر بعد از نذر، حمل برداشته؛ و اگر قبل از نذر بوده مال كسى است كه آن را نذر كرده.

بهجت : مسأله هر گاه گوسفند معيّنى را براى صدقه، يا يكى از امامان نذر كند، پشم و چاقى و آنچه از او متولّد مى‌شود بعد از نذر، جزء نذر خواهد بود.

[مسأله 2665]

مسأله 2665 هر گاه نذر كند كه اگر مريض او خوب شود، يا مسافر او بيايد (1) عملى را انجام دهد، چنانچه معلوم شود كه پيش از نذر كردن، مريض خوب شده، يا مسافر آمده است (2) عمل كردن به نذر لازم نيست (3)

(1) بهجت : مسافرش به سلامت برسد. .

(2) بهجت : مسافرش به سلامت برگشته. .

(3) مكارم ، بهجت : واجب نيست.

[مسأله 2666]

مسأله 2666 اگر پدر يا مادر نذر كند كه دختر خود را به سيّد شوهر دهد بعد از آن كه دختر به تكليف رسيد احتياط آن است كه اگر بتوانند، او را راضى نمايند كه به سيّد شوهر كند (1)

. اين مسأله، در رسالۀ آيات عظام: بهجت و فاضل نيست

(1) خوئى ، گلپايگانى ، صافى ، نورى : اختيار با خود اوست و نذر آنان اعتبار ندارد.

مكارم : نذر آنها اعتبارى ندارد و هنگامى كه دختر به حدّ بلوغ رسيد، اختيار با خود اوست.

تبريزى : مسأله اگر مادر نذر كند كه دختر خود را به سيّد شوهر دهد، نذر او باطل است و اگر پدر نذر كند و قصدش آن باشد كه اگر سيّدى براى خواستگارى بيايد كه تزويج دخترش به او ضررى ندارد، قبول كند، نذرش صحيح است و در غير اين صورت باطل است و در هر حال، اگر خواستگار غير سيّد پيدا شود كه تزويج دختر به او ضررى ندارد، پدر مى‌تواند قبول كند.