آنها حلال و پاك مى‌باشند.

مكارم : مسأله هر گاه سگ تربيت شده را براى شكار حيوانى بفرستد، ولى آن سگ حيوان حلال ديگرى را شكار كند، اشكالى ندارد، همچنين اگر آن حيوان را با حيوان ديگرى شكار كند هر دو حلال است.

[مسأله 2613]

مسأله 2613 اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنها كافر باشد (1) يا عمداً نام خدا را نبرد (2) آن شكار حرام است (3) و نيز اگر يكى از سگهايى را كه فرستاده‌اند به طورى كه گفته شد (4) تربيت شده نباشد، آن شكار حرام مى‌باشد.

(1) گلپايگانى ، صافى : آن شكار حرام است. و اگر همه مسلمان باشند و يكى از آنان عمداً نام خدا را نبرد، بنا بر احتياط لازم آن شكار حرام است. [پايان مسأله]

(2) مكارم : يا چند سگ بفرستند و يكى از آنها تربيت شده نباشد، بنا بر احتياط واجب بايد از گوشت آن شكار پرهيز كرد. [پايان مسأله]

سيستانى : اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنها عمداً نام خدا را نبرد. .

(3) فاضل : اگر چند نفر با هم سگ را بفرستند و يكى از آنها كافر باشد، آن شكار حرام است و نيز اگر همه مسلمان باشند و يكى از آنان عمداً نام خدا را نبرد، آن شكار حرام است. .

(4) خوئى ، سيستانى ، تبريزى ، نورى ، فاضل : در مسأله [2609]گفته شد. .

[مسأله 2614]

مسأله 2614 اگر باز يا حيوان ديگرى غير سگ شكارى حيوانى را شكار كند، آن شكار حلال نيست ولى اگر وقتى برسند كه حيوان زنده باشد و به دستورى كه در شرع معين شده (1) سر آن را ببرند حلال است.

(1) سيستانى : به دستورى كه قبلاً گذشت. .

زنجانى : به دستورى كه ذكر شد. .

صيد ماهى

[مسأله 2615]

مسأله 2615 اگر ماهى فَلْس‌دار را زنده از آب بگيرند و بيرون آب جان دهد، پاك و خوردن آن حلال است و چنانچه در آب بميرد پاك است ولى خوردن آن حرام مى‌باشد (1) و ماهى بى‌فلس را اگر چه زنده از آب بگيرند و بيرون آب جان دهد حرام است (2)

(1) گلپايگانى ، صافى : ولى اگر دامى در آب براى صيد ماهى نصب كنند و ماهى بعد از به دام افتادن، در آب بميرد، حليّت آن بعيد نيست اگر چه أحوط، تركِ خوردن آن است. .

خوئى ، فاضل ، زنجانى : مگر اين كه در تور ماهيگير در آب بميرد كه در اين صورت خوردنش حلال است. .

تبريزى : ولى اگر در تور ماهيگيرى در آب بميرد خوردنش حلال است. .

نورى : ولى اگر دامى در آب براى صيد ماهى نصب كنند و ماهى بعد از اينكه به دام افتاد، در آب در داخل دام بميرد، حلال بودن آن خالى از قوت نيست هر چند أحوط، ترك خوردن آن است. .

(2) بهجت : و فلس، همان پولكهايى است كه روى پوست ماهى مى‌باشد.