آن نامعلوم باشد و گم شده بر آن مال صدق نكند در صورتى كه اطمينان داشته باشد كه مالك آن راضى به تصرّف او در آن مى‌باشد، جايز است به هر طورى كه مى‌داند او راضى است در آن تصرّف كند وگرنه لازم است از صاحب آن تا زمانى كه احتمال يافتنش را مى‌دهد جستجو نمايد و پس از يأس از پيدا شدن صاحبش بايد آن مال را به فقير صدقه بدهد و احتياط واجب آن است كه با اجازۀ حاكم شرع باشد و همچنين مى‌تواند با اجازۀ او قيمتش را صدقه بدهد؛ و اگر بعداً صاحبش پيدا شود، چنانچه راضى به صدقه دادن نشود، بنا بر احتياط واجب بايد عوض آن را به او بدهد.

زنجانى : مسأله 2591 اگر صاحب مالى كه در دست انسان است نامعلوم باشد (مجهول المالك) و بر آن، مال پيدا شده صدق نكند، مثل آن كه كسى امانتى به انسان مى‌سپارد و بعد فراموش مى‌كند كه صاحب مال چه كسى بوده است و صاحب مال هم به دنبال مالش نمى‌آيد، لازم است صاحب آن را جستجو كند و پس از مأيوس شدن از پيدا شدن صاحبش، آن را صدقه بدهد و احتياط واجب اين است كه با اجازۀ حاكم شرع صدقه دهد و اگر بعداً صاحبش پيدا شد، چيزى بر عهده او نيست؛ همچنين اگر صاحب مال مشخّص است، ولى انسان نمى‌تواند آن را به وى يا به ولىّ يا وكيل او برساند آن را صدقه بدهد كه به احتياط واجب با اجازۀ حاكم شرع باشد.

فاضل : مسأله 2704 اگر مالى را كه كمتر از 6/12 نخود نقرۀ سكّه‌دار ارزش دارد پيدا كند و از آن صرف نظر نمايد و در مسجد يا جاى ديگر بگذارد، چنانچه كسى آن را بر دارد، براى او حلال است.

فاضل : مسألۀ 2708 لباسهايى را كه براى دوختن نزد خيّاط مى‌آورند، طلايى را كه نزد زرگر براى تعمير مى‌گذارند، كتابهايى كه براى صحافى يا فروش به صحّاف و كتابفروش مى‌سپارند و وسايلى كه براى تعمير و اصلاح، نزد تعميركار مى‌برند؛ چنانچه صاحب آنها مجهول باشد و به سراغ آنها نيايد، پس از جستجو و تحقيق اگر از آمدن صاحب آنها مأيوس شوند بنا بر احتياط واجب بايد از طرف صاحبانش آنها را صدقه بدهند.