مسأله 2498 مردى كه زن خود را طلاق مىدهد، بايد عاقل و بنا بر احتياط واجب بالغ باشد (1) و به اختيار خود طلاق دهد. و اگر او را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد، طلاق باطل است؛ و نيز بايد قصد طلاق داشته باشد، پس اگر صيغۀ طلاق را به شوخى (2) بگويد صحيح نيست.
(1) اراكى : كسى كه زن خود را طلاق مىدهد، بايد عاقل و بنا بر احتياط واجب بالغ باشد (ولى اگر بچۀ ده سالۀ مميّز، زن خود را طلاق دهد، احتياط بايد مراعات شود) . .
گلپايگانى ، خوئى ، تبريزى ، صافى ، نورى ، سيستانى : مردى كه زن خود را طلاق مىدهد، بايد بالغ و عاقل باشد ( سيستانى : ولى اگر بچۀ ده ساله زن خود را طلاق دهد، بايد مراعات احتياط در مورد آن ترك نشود) . .
(2) خوئى ، سيستانى ، تبريزى : مثلاً به شوخى ( سيستانى : يا در حال مستى) . .
بهجت : مسأله مرد با شرايط ذيل مىتواند زن خود را طلاق دهد:1 بالغ باشد.2 عاقل باشد.3 مجبور نباشد.4 قصد طلاق داشته باشد. پس اگر صيغۀ طلاق را به شوخى بگويد طلاق صحيح نيست. طلاق دادن بچۀ مميّزى كه ده سال او تمام شده بنا بر أظهر صحيح است ولى خلاف احتياط مىباشد و بهتر است او طلاق ندهد. اگر مرد را مجبور كنند كه زنش را طلاق دهد، طلاق باطل است و بنا بر أظهر در تحقّق اجبار همين مقدار كافى است كه اگر مثلاً طلاق ندهد، مالى را كه به آن نياز دارد و اگر از او بگيرند به حالش ضرر دارد به ناحقّ از او بگيرند، ولى اگر مىتواند توريه كند و با توجّه و التفات در حين طلاق توريه نكرد بنا بر أظهر طلاق صحيح است.
زنجانى : مسأله كسى كه زن خود را طلاق مىدهد بايد عاقل بوده و كمتر از ده سال نداشته باشد و طلاق بچه نابالغ مميّز كه كمتر از ده سال نداشته باشد صحيح است و نيز بايد واقعاً طلاق شرعى و مرد جدا شدن زن از زوجيّت خود را قصد كرده باشد و مجرد مجبور بودن طلاق دهنده سبب باطل شدن طلاق نمىگردد. البتّه در غالب موارد اجبار، شخص اجبار شده، وقوع طلاق شرعى را واقعاً قصد نمىكند بلكه تنها اجراء صيغۀ طلاق را قصد مىكند كه در اين صورت طلاق واقع نمىگردد، ولى اگر به سبب اجبار، مرد واقعاً قصد طلاق شرعى زنش را داشته باشد طلاق صحيح خواهد بود.