(4) اراكى : و نكاح در عدّه هم حرام است. .

گلپايگانى ، صافى ، نورى : و مى‌دانسته كه عقد در عدّه حرام است. .

خوئى ، تبريزى ، سيستانى : و تزويج در عدّه جايز نيست. .

(5) اراكى ، سيستانى : به يكديگر ( سيستانى : همانطور كه گذشت) حرام ابدى مى‌باشند.

فاضل : مسأله اگر مرد نداند كه زن در عدّه است يا نداند كه عقد در عدّه حرام است و با او ازدواج كند، چنانچه بچه‌اى از او متولّد شود، وَ لَد شبهه مى‌باشد و احكام بچۀ حلال زاده را دارد و اگر زن نيز نمى‌داند، از طرف او همين گونه است. و اگر زن مى‌دانسته، از طرف او زنا محسوب مى‌شود و بچه از جانب او وَلَدُ الزّنا مى‌باشد و احكام ولد الزّنا را دارد، يعنى از زن ارث نمى‌برد.

[مسأله 2456]

مسأله 2456 اگر زن بگويد يائسه‌ام معناى يائسه در مسأله 435 گذشت. (1) نبايد حرف او را قبول كرد، ولى اگر بگويد شوهر ندارم (2) حرف او قبول مى‌شود (3)

اين مسأله در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) زنجانى : و از گفتار او اطمينان حاصل نشود. .

(2) گلپايگانى ، صافى ، نورى ، زنجانى : يا در عدّه نيستم. .

(3) فاضل : به شرط آن كه متّهم نباشد و اگر متّهم باشد چنانچه سابقاً شوهر داشته، بنا بر احتياط واجب بايد تحقيق كند.

سيستانى : مگر آن كه مورد اتهام باشد كه در اين صورت احتياط واجب آن است كه از حال او جستجو شود.

مكارم : مسأله هرگاه زن بگويد شوهر ندارم مى‌توان حرف او را قبول كرد به شرط آن كه متهم نباشد، امّا اگر بگويد يائسه‌ام، قبول ادعاى او اشكال دارد.

[مسأله 2457]

مسأله 2457 اگر بعد از آن كه انسان با زنى ازدواج كرد، كسى بگويد آن زن شوهر داشته و زن بگويد نداشتم، چنانچه شرعاً ثابت نشود (1) كه زن شوهر داشته، بايد حرف زن را قبول كرد (2)

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) مكارم : بايد حرف زن را قبول كرد، ولى اگر فردِ موردِ اعتمادى تصديق كند كه شوهر داشته احتياط واجب آن است كه او را طلاق دهد.

(2) فاضل : ولى اگر آن كس مورد وثوق باشد بنا بر احتياط واجب آن مرد بايد با طلاق از آن زن جدا شود.

تبريزى : ولى اگر آن شخص ثقه باشد و بگويد من او را عقد كرده‌ام و راهى بر اثبات ندارم بنا بر احتياط لازم نمى‌تواند زن مزبور را عقد كند.

صافى : نبايد حرف آن كس را قبول كرد.

خوئى : مسأله اگر بعد از آن كه انسان با زنى كه گفت شوهر ندارم ازدواج كرد، و بعداً كسى