زنجانى : هفتم: آن كه گوشت يا استخوان يا چيز ديگرى در فرج او باشد كه مانع نزديكى كامل شود يا باعث تنفّر از نزديكى گردد. اگر شوهر قبل از عقد بفهمد كه زن يكى از اين عيبها را دارا است يا در آن شك كرده و با اين حال به ازدواج با زن راضى بوده، پس از عقد نمىتواند آن را بهم بزند.
سيستانى : مسأله اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از شش عيب را كه ذكر مىشود در حال عقد داشته است مىتواند بواسطۀ آن عيب عقد را به هم بزند. اوّل: ديوانگى هر چند گاه گاهى باشد. دوم: مرض خوره، سوم: مرض برص، چهارم: كورى، پنجم: شل بودن هر چند به حد زمينگيرى نباشد. ششم: آن كه گوشت يا استخوانى در رحم او باشد خواه مانع نزديكى يا آبستن شدن او شود يا نه. و اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن در حال عقد افضا شده بوده است يعنى راه بول و حيض و يا راه حيض و غايط او يا هر سه يكى شده است، در اين كه بتواند عقد را به هم بزند اشكال است و احتياط لازم آن است كه چنانچه عقد را به هم بزند طلاق نيز بدهد.
[مسأله 2381]
مسأله 2381 اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او ديوانه است يا آلت مردى ندارد يا عِنّين است و نمىتواند وطى و نزديكى نمايد يا تخمهاى او را كشيدهاند مىتواند عقد را به هم بزند (1) و تفصيل اين مسأله و مسألۀ سابق در كتاب «تحرير الوسيلة» ضبط شده است.
(1) بهجت : بقيّه مسأله ذكر نشده.
اراكى : مسأله اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او ديوانه بوده يا بعد از عقد ديوانه شده، مىتواند عقد را به هم بزند و همچنين است اگر بفهمد قبل از عقد عِنّيِن بوده يعنى قادر به نزديكى با زن نيست. و اگر بعد از عقد عنين شده، در صورتى كه با او نزديكى نكرده باشد (حتّى يك مرتبه) مىتواند عقد را به هم بزند و نيز اگر معلوم شود كه قبل از عقد تخمهاى او را كشيدهاند، مىتواند عقد را به هم بزند امّا در صورتى كه معلوم شود كه آلت مردى نداشته يا