دستور خواندن عقد غير دائم

[مسأله 2369]

مسأله 2369 اگر خود زن و مرد بخواهند صيغۀ عقد غير دائم را بخوانند، بعد از آن كه مدّت و مهر را معيّن كردند، چنانچه زن بگويد: «زَوَّجْتُكَ نَفْسىِ فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُوم» (1) بعد بدون فاصله (2) مرد بگويد: «قَبِلْتُ» ، صحيح است (3) و اگر ديگرى را وكيل كنند و اوّل وكيل زن به وكيل مرد بگويد: «مَتَّعْتُ (4) مُوَكِّلَتِى مُوَكِّلَكَ (5) فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُوم» پس بدون فاصله (6) وكيل مرد بگويد: «قَبِلْتُ لِمُوَكِّلى هٰكَذا» (7) صحيح مى‌باشد.

(1) مكارم : (من خودم را به همسرى تو در مدّت معيّن با مهر معيّن در آوردم) مرد نيز بگويد: «قَبِلتُ» (قبول كردم) يا اينكه وكيل زن بگويد: «مَتَّعْتُ مُوَكِّلَتى مُوَكِّلَكَ فِى المُدّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلومِ» (موكّلۀ خودم را به ازدواج موكّل تو در مدّت معيّن با مهر معيّن درآوردم) ، وكيل مرد نيز بگويد: «قَبِلْتُ لِمُوَكِّلى هٰكَذٰا» (قبول كردم براى موكّل خودم همين طور) .

(2) سيستانى : بدون فاصلۀ قابل توجّهى. .

(3) زنجانى : بدون فاصلۀ قابل توجّهى مرد بگويد: «قَبِلْتُ التّزْوٖيجَ فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ» يا «قَبِلْتُ التَّزْوٖيجَ هٰكَذٰا» يا «قَبِلْتُ التَّزْوٖيجَ» يا «قَبِلْتُ» صحيح است. .

(4) خوئى ، سيستانى : زَوَّجْتُ. .

(5) [كلمۀ «مُوَكِّلَكَ» در رساله آيت اللّٰه تبريزى نيست]

(6) سيستانى : بدون فاصلۀ قابل توجهى.

(7) زنجانى : يا به شكلهاى ديگر كه اشاره شد. .

خوئى ، سيستانى : «قَبِلْتُ التَّزْوِيجَ لِمُوَكِّلى هٰكَذٰا» . .

شرايط عقد

[مسأله 2370]

مسأله 2370 عقد ازدواج چند شرط دارد: اوّل: آن كه به عربى صحيح خوانده شود به احتياط واجب (1) و اگر خود مرد و زن نتوانند صيغه را به عربى صحيح بخوانند، به هر لفظى كه صيغه را بخوانند صحيح است و لازم هم نيست كه وكيل بگيرند (2) امّا بايد لفظى بگويند كه معنى «زَوَّجْتُ» و «قَبِلْتُ» را بفهماند (3) دوم: مرد و زن يا وكيل (4) آنها كه صيغه را مى‌خوانند قصد انشاء داشته باشند يعنى اگر خود مرد وزن صيغه را مى‌خوانند، زن به گفتن «زَوَّجْتُكَ نَفْسِى» قصدش اين باشد كه خود را زن او قرار دهد (5) و مرد به گفتن «قَبِلْتُ التَّزْويجَ» زن بودن او را براى خود قبول نمايد و اگر وكيل (6) مرد و زن صيغه را مى‌خوانند، به گفتن «زَوَّجْتُ و قَبِلْتُ» (7) قصدشان اين باشد كه مرد و زنى كه آنان را وكيل كرده‌اند (8) زن و شوهر شوند (9) . سوم: كسى كه صيغه را مى‌خواند بالغ و عاقل باشد (10) چه براى خودش بخواند يا از طرف ديگرى وكيل شده باشد (11) چهارم: اگر وكيل زن و شوهر يا ولىّ آنها صيغه را مى‌خوانند، در عقد، زن و شوهر را معين كنند مثلاً اسم آنها را ببرند يا به آنها اشاره نمايند. پس كسى كه چند دختر دارد، اگر به مردى بگويد «زَوَّجْتُكَ إِحْدىٰ بَنٰاتِى» (يعنى زن تو نمودم يكى از دخترانم را) و او بگويد «قَبِلْتُ» يعنى قبول كردم، چون در موقع عقد، دختر را معين نكرده‌اند عقد باطل است. پنجم: زن و مرد به ازدواج راضى