مالى را كه اختصاص به حجّ داده شده بپردازد، و اگر تخميس مال موجب بجا نياوردن حجّى شود كه بر او مستقرّ شده، بعيد نيست از مئونۀ سالى حساب شود كه در آن مى‌تواند حجّ بجا آورد.

[مسأله 1776]

مسأله 1776 مالى را كه انسان به مصرف نذر و كفّاره (1) مى‌رساند، جزء مخارج ساليانه است و نيز مالى را كه به كسى مى‌بخشد يا جايزه مى‌دهد (2) در صورتى كه از شأن او زياد نباشد، از مخارج ساليانه حساب مى‌شود.

(1) مكارم : و مانند آن. .

(2) زنجانى : به مقدارى كه متعارف است از مخارج ساليانه حساب مى‌شود.

[مسأله 1777]

مسأله 1777 اگر انسان نتواند يك جا جهيزيۀ دختر را تهيّه كند و مجبور باشد كه هر سال مقدارى از آن را تهيّه نمايد يا در شهرى باشد كه معمولاً هر سال مقدارى از جهيزيۀ دختر را تهيّه مى‌كنند (1) به طورى كه تهيّه نكردن آن عيب است چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه بخرد، خمس ندارد.

(1) فاضل : و تهيّه آن مورد حاجت باشد چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه بخرد خمس آن را لازم نيست بدهد و همينطور اگر براى تهيۀ جهيزيه مجبور باشد پول پس‌انداز كند.

بهجت : رجوع كنيد به مسألۀ اختصاصى 1391، صفحۀ 22.

اراكى : مسأله اگر انسان هر سال مقدارى از جهيزيۀ دختر را تهيّه نمايد هر چند در شهرى باشد كه معمولاً هر سال مقدارى از جهيزيۀ دختر را تهيّه مى‌كنند چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه بخرد، خمس دارد.

گلپايگانى ، صافى : مسأله اگر انسان در شهرى باشد كه معمولاً هر سال مقدارى از جهيزيه دختر را تهيّه مى‌كنند، و تهيۀ آن مورد حاجت باشد چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه بخرد، خمس آن را نبايد بدهد و اگر از منافع آن سال در سال بعد جهيزيه تهيّه نمايد بايد خمس آن را بدهد.

خوئى : مسأله اگر انسان در شهرى باشد كه معمولاً هر سال مقدارى از جهيزيه دختر را تهيّه مى‌كنند، چنانچه در بين سال از منافع آن سال جهيزيه‌اى بخرد و از شأنش زياد نباشد [1]خمس آن را لازم نيست بدهد [2]و اگر از شأنش زياد باشد يا از منافع آن سال در سال بعد جهيزيه تهيّه نمايد، بايد خمس آن را بدهد. [3]