(1) بهجت : و همچنين مى‌تواند بعضى را جنس و بعضى ديگر را قيمت بدهد، خواه قيمت همان جنس يا قيمت جنس ديگر، ولى بنا بر احتياط واجب يك فطره را از دو جنس ندهد و اگر قيمت را مى‌دهد قيمت دو جنس را مخلوط نكند.

مسأله اختصاصى

بهجت : مسأله 1592 افضل اين است كه زكات فطره را از خرما بدهد و بعد از آن كشمش و بعد از آن خوراك غالب مردم شهر، ولى اگر شخصى خوراك غالبش غير از خوراك غالب مردم شهر بود، بعيد نيست كه بعد از خرما و كشمش، دادن فطره از همان خوراك خودش افضل باشد، نه خوراك غالب مردم شهر.

[مسأله 2029]

مسأله 2029 كسى كه نماز عيد فطر مى‌خواند، بنا بر احتياط واجب بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد (1) ولى اگر نماز عيد نمى‌خواند، مى‌تواند دادن فطره را (2) تا ظهر تأخير بيندازد (3)

(1) گلپايگانى ، صافى : و يا جدا نمايد. .

تبريزى : يا آن را عزل كند. .

مكارم : وقت اداى زكات فطره روز عيد فطر قبل از انجام نماز است، بنا بر اين كسى كه نماز عيد فطر را مى‌خواند بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد. .

(2) تبريزى : يا عزل آن را. .

(3) بهجت : و ابتداى وقتِ واجب شدن فطره، وقت رؤيت هلال عيد است.

زنجانى : مسأله كسى كه نماز عيد فطر مى‌خواند، بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد، ولى اگر نماز عيد نمى‌خواند، به احتياط واجب در روز عيد فطر، زكات فطره را بدهد، و اگر كسى پرداخت زكات فطره را از نماز عيد فطر يا از روز عيد فطر به تأخير بيندازد، و آن را هم كنار نگذاشته باشد، معصيت كرده و به احتياط مستحبّ پس از آن به نيّت رجاء زكات بدهد.

[مسأله 2030]

مسأله 2030 اگر به نيّت فطره، مقدارى از مال خود را كنار بگذارد و تا ظهر روز عيد به مستحقّ ندهد، احتياط واجب (1) آن است كه هر وقت آن را مى‌دهد نيّت فطره نمايد.

. اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) اراكى : احتياط مستحبّ

خوئى ، فاضل ، تبريزى : مسأله اگر به نيّت فطره، مقدارى از مال خود را كنار بگذارد و تا ظهر روز عيد به مستحقّ ندهد [1]هر وقت آن را مى‌دهد نيّت فطره نمايد. [2]

مكارم : مسأله اگر دسترسى به فقير ندارد مى‌تواند مقدارى از مال خود را به نيّت فطره جدا كرده و براى مستحقى كه در نظر دارد يا براى هر مستحقّ كنار بگذارد و بايد هر وقت كه آن را مى‌دهد نيّت فطره نمايد.

[مسأله 2031]

مسأله 2031 اگر موقعى كه دادن زكات فطره واجب است، فطره را ندهد و كنار هم نگذارد (1) احتياط واجب آن است كه بعداً بدون اين كه نيّت ادا و قضا كند فطره را بدهد (2)

(1) اراكى : بايد به قصد قربت و بدون اين كه نيّت ادا و قضا كند فطره را بدهد.

گلپايگانى ، تبريزى ، صافى : بعداً بايد بدون اين كه نيّت ادا و قضا كند فطره را بدهد.