بهجت : هنگام جدا كردن گندم و جو از كاه و هنگام چيدن خرما و انگور. .

(3) زنجانى : يا كارى (همچون نوشتن مقدار آن همراه با رعايت جهات لازم) انجام دهد كه خطر از بين رفتن زكات نباشد. .

اراكى : انسان بايد زكات را از مال خود جدا كند و زكات طلا و نقره و گاو و گوسفند و شتر را بعد از تمام شدن يازده ماه و داخل شدن در ماه دوازدهم بايد از مال خود جدا نمايد. [پايان مسأله]

(4) خوئى ، گلپايگانى ، صافى ، فاضل ، تبريزى ، سيستانى : ماه يازدهم. .

زنجانى : ماه يازدهم و ديده شدن هلال ماه دوازدهم. .

(5) سيستانى : بقيۀ مسأله ذكر نشده.

زنجانى : يا كارى كند كه خطر از بين رفتن زكات نباشد. [پايان مسأله]

(6) [قسمت داخل پرانتز در رساله آيات عظام: گلپايگانى ، خوئى ، صافى ، تبريزى ، فاضل و بهجت نيست]

(7) خوئى ، تبريزى ، نورى : مى‌تواند زكات را جدا نكند.

گلپايگانى ، صافى : بنا بر احتياط لازم ( فاضل : بنا بر احتياط واجب) زكات را جدا كند تا بعد به آن فقير معين برساند.

بهجت : مى‌تواند زكات را جدا كند و اَداى آن را بخاطر آن فقير تأخير بيندازد.

مكارم : مسأله در اداى زكات نبايد كوتاهى كرد يعنى موقعى كه زكات واجب مى‌شود بايد آن را به فقير يا حاكم شرع برساند، ولى اگر منتظر فقير معينى باشد يا بخواهد به فقيرى بدهد كه از جهتى برترى دارد مى‌تواند انتظار او را بكشد، ولى احتياط واجب آن است كه در اين صورت زكات را از مال جدا كند.

مسأله اختصاصى

بهجت : مسأله 1550 زكات گندم، جو، خرما، كشمش، طلا و نقره را مى‌توان از خود آنها داد و مى‌توان قيمت آن را حساب كرد، و همچنين است بنا بر أظهر در زكات شتر، گاو و گوسفند؛ و اگر قيمت را مى‌دهد، بنا بر احتياط واجب بايد پول نقد بدهد، مگر آن كه گيرنده رضايت داشته باشد. و منظور از قيمت، قيمت وقت اِخراج زكات و دادن به مستحقّ است.

[مسأله 1962]

مسأله 1962 بعد از جدا كردن زكات لازم نيست فوراً آن را به مستحقّ بدهد (1) ولى اگر به كسى كه مى‌شود زكات داد دسترسى دارد (2) احتياط مستحبّ (3) آن است كه دادن زكات را تأخير نيندازد (4)

اين مسأله، در رساله آيت اللّٰه مكارم نيست

(1) سيستانى : و اگر براى غرضى عقلايى تأخير بيندازد، اشكال ندارد.

زنجانى : بلكه مى‌تواند پرداخت زكات مال خود را به مقدارى كه خطر از بين رفتن نباشد تأخير بيندازد. .

(2) بهجت : يا ساير مصارف زكات براى او ممكن است. .

(3) فاضل : احتياط. .

(4) اراكى : ولى اگر منتظر فقير معينى باشد، يا بخواهد به فقيرى بدهد كه از جهتى برترى دارد، مى‌تواند زكات را به انتظار او و لو تا چند ماه نگهدارد.