به آن زن زكات دهند.

فاضل : يا بتوان شوهر را مجبور كرد نمى‌شود به آن زن زكات داد.

(3) بهجت : نمى‌شود به آن زن از سهم فقرا زكات داد.

[مسأله 1954]

مسأله 1954 زن مى‌تواند به شوهر فقير خود زكات بدهد، اگر چه شوهر، زكات را صرف مخارج خود آن زن نمايد (1)

(1) فاضل : صرف مخارج آن زن و اولادش كند.

[مسأله 1955]

مسأله 1955 سيّد نمى‌تواند (1) از غير سيّد زكات بگيرد، ولى اگر خمس و ساير وجوهات، كفايت مخارج او را نكند و از گرفتن زكات ناچار باشد، مى‌تواند از غير سيّد زكات بگيرد (2) ولى احتياط واجب آن است كه اگر ممكن باشد، فقط به مقدارى كه براى مخارج روزانه‌اش ناچار است بگيرد (3)

(1) فاضل : سيّد مى‌تواند از سيّد زكات بگيرد ولى سيّد نمى‌تواند. .

(2) خوئى ، گلپايگانى ، تبريزى ، صافى : بقيّه مسأله ذكر نشده.

(3) بهجت : فقط به مقدارى كه براى مخارج سالانه‌اش ضرورى باشد بگيرد و اگر در اثناء سال از زكات بى‌نياز شد آن را عودت يا با اذن زكات دهنده به مصرف مستحقين زكات برساند و خودش از خمس استفاده كند.

مكارم : مسأله چهارم: زكات گيرنده از سادات نباشد، مگر اينكه زكات دهنده هم از سادات باشد، ولى اگر خمس و ساير وجوهات كفايت مخارج آنها را نكند و ناچار به گرفتن زكات باشند، مى‌توانند از غير سيد زكات بگيرند، اما احتياط واجب آن است كه فقط به مقدار مخارج روزانه بگيرند.

زنجانى : مسأله سيّد مى‌تواند از غير سيّد زكات مستحبّى بگيرد ولى نمى‌تواند از غير سيّد زكات واجب بگيرد، البتّه اگر خمس و ساير وجوهات كفايت مخارج او را نكند و ناچار باشد كه از زكات واجب غير سيّد استفاده كند، مانعى ندارد.

سيستانى : مسأله سيّد نمى‌تواند از غير سيّد زكات بگيرد، مگر در حال اضطرار و بنا بر احتياط واجب بايد اضطرار بحدّى باشد كه نتواند از خمس و ساير وجوهات، مخارج خود را تأمين كند. و همچنين بنا بر احتياط واجب در صورت امكان بايد در هر روز اكتفا كند به گرفتن مخارج ضرورى همان روز.

[مسأله 1956]

مسأله 1956 به كسى كه معلوم نيست سيّد است يا نه، مى‌شود زكات داد (1)

اين مسأله، در رسالۀ آيات عظام: مكارم ، فاضل و بهجت نيست

(1) تبريزى : ولى اگر دعوى سيادت كند نمى‌شود به او زكات داد.

سيستانى : ولى اگر خود، ادّعاى سيادت كند و مالك به او زكات بدهد، ذمّه‌اش برئ نمى‌شود.

زنجانى : مسأله كسى كه در محلّ خود به سيادت مشهور است سيّد به شمار مى‌آيد و كسى كه در محلّ خود به عدم سيادت مشهور است غير سيّد مى‌باشد، همچنين است اگر به دليلى عرفاً به سيّد نبودن وى يا عدم اشتهار وى به سيادت اطمينان پيدا شود، مثل كسى كه خود