زنجانى : با شرايطى كه در كتب مفصل گفته شده است. .

خوئى ، تبريزى : پنجم: خريدارى بنده‌هايى كه در شدت مى‌باشند و آزاد كردن آنان. .

(10) فاضل : به شرط آن كه قرض در معصيت صرف نشده باشد. .

(11) فاضل : و مدرسه. . (12) فاضل : و مسلمين. .

(13) خوئى ، تبريزى : هفتم: فى سبيل اللّٰه يعنى كارهايى كه مى‌توان با آنها قصد قربت نمود مثل ساختن مسجد و مدرسه‌اى كه علوم دينيه در آن خوانده مى‌شود و تنظيف شهر و اسفالت راهها و توسعۀ آنها و مانند اينها. .

گلپايگانى ، صافى : هفتم: سبيل اللّٰه يعنى هر كار خير و عمل نيكى كه از شارع مقدس نسبت به آن تشويق شده باشد مثل ساختن مدرسۀ علوم دينيه و پل و منزلگاه براى مسافرين و زوّار و مسجد و دار الايتام و تعظيم شعائر و طبع كُتُب دينى و نشر معارف اسلامى و هر كارى كه موجب تقرّب به خداوند متعال ( صافى : و اعلاى كلمۀ اسلام) باشد. .

بهجت : هفتم: فى سبيل اللّٰه، يعنى كارى كه مانند ساختن مسجد، پل، راه‌سازى و مدرسه، منفعت عمومى و دينى دارد كه نفع آن به عموم مسلمان مى‌رسد و براى اسلام نفع داشته باشد. .

مكارم : هفتم: «سبيل اللّٰه» يعنى كارهايى مانند ساختن مسجد كه منفعت دينى عمومى دارد و همچنين مدارس علوم دينى، مراكز تبليغاتى، اعزام مبلغين، نشر كتابهاى مفيد اسلامى و خلاصه آنچه براى اسلام نفع داشته باشد به هر نحو كه باشد، مخصوصاً جهاد در راه خدا. .

زنجانى : هفتم: «فى سبيل اللّٰه» يعنى امور دينى، خواه مربوط به عموم باشد، همچون ساختن مسجد و مدارس علوم دينى و نشر كتب دينى، و خواه به افراد خاصّى مربوط باشد، مثل آنكه برخى از مؤمنان را به حجّ خانه خدا بفرستد و روشن‌ترين مورد اين مصرف، جهاد در راه خدا است، و ظاهراً اين مصرف، امور دنيايى را شامل نمى‌گردد، هر چند عمومى باشد همچون ساختن پل و تعمير جاده‌ها و راهها. .

سيستانى : هفتم: فى سبيل اللّٰه، يعنى كارهايى كه نفعش به عموم مسلمين مى‌رسد مثل ساختن مسجد و مدرسه‌اى كه علوم دينيّه در آن خوانده مى‌شود و تنظيف شهر و اسفالت راهها و توسعۀ آنها و مانند اينها. .

(14) مكارم : هشتم: «ابن سبيل» يعنى مسافرى كه در سفر مانده و محتاج شده كه به مقدار نيازش مى‌تواند از زكات استفاده كند هر چند در محلّ خود غنى و بى‌نياز باشد.

سيستانى : اينها مواردى است كه زكات در آنها صرف مى‌شود ولى مالك نمى‌تواند زكات را بدون اذن امام عليه السلام يا نائبش در دو مورد سوم و چهارم مصرف نمايد. و در مورد هفتم نيز بنا بر احتياط لازم بايد از حاكم شرع اذن بگيرد. و احكام اين موارد در مسائل آينده گفته خواهد شد.

[مسأله 1926]

مسأله 1926 احتياط واجب آن است كه فقير و مسكين بيشتر از مخارج سال خود و عيالاتش را از زكات نگيرد و اگر مقدارى پول يا جنس دارد، فقط به اندازۀ كسرى مخارج يك سالش زكات بگيرد. (1)

(1) اراكى : مسأله اگر يك دفعه بيش از مخارج سال به فقير، زكات بدهند مانع ندارد گرچه احتياط مستحبّ