ج: گزارش دادن ظلم به مراكز و مراجع مسئول براى پيگيرى و تعقيب بعد از تحقيق و اطمينان نسبت به آن اشكال ندارد و حتّى اگر از مقدمات نهى از منكر محسوب شود واجب مى‌گردد، ولى بيان آن در برابر مردم وجهى ندارد بلكه اگر موجب فتنه و فساد و تضعيف دولت اسلامى شود حرام است.

س 1391: تحقيق از اموال مؤمنين و گزارش آن به دولت و حاكمِ ظالم بخصوص اگر منجر به اذيت و ورود خسارت به آنها شود چه حكمى دارد؟ ج: اين قبيل اعمال از نظر شرعى حرام هستند و در صورتى كه خسارت وارده به دليل خبرچينى از مؤمنين نزد ظالم باشد، موجب ضمان مى‌گردد.

س 1392: آيا تجسّس در امور شخصى و غير شخصى مؤمنين به دليل امر به معروف و نهى از منكر، در صورتى كه از آنان ارتكاب حرام يا ترك معروف مشاهده شود، جايز است؟ اشخاصى كه براى كشف تخلفات مردم تجسّس مى‌كنند با اينكه مكلف به اين كار نيستند، چه حكمى دارند؟ ج: مبادرت به امر بررسى و تحقيق قانونى نسبت به كار ادارى كارمندان و غير آنان توسّط مأموران رسمى تفحّص و تحقيق در چارچوب ضوابط و مقرّرات قانونى اشكال ندارد ولى تجسس در كار ديگران و يا تحقيق در اعمال و رفتار كارمندان براى كشف اسرار آنان در خارج از حدود و ضوابط قانونى براى آن مأموران هم جايز نيست.

س 1393: آيا سخن گفتن از اسرار شخصى و امور خصوصى و سرّى در برابر مردم جايز است؟ ج: كشف و بيان امور خصوصى و شخصى در برابر ديگران اگر به نحوى مربوط به افراد ديگر هم باشد و يا موجب ترتّب مفسده شود جايز نيست.

س 1394: روانپزشكان غالباً براى دستيابى به علل بيمارى و راههاى درمان آن سؤالاتى راجع به امور شخصى و خانوادگى بيمار از او مى‌كنند، آيا براى بيمار پاسخ دادن به آن سؤالات جايز است؟ ج: اگر مفسده‌اى بر آن مترتّب نشود و غيبت و اهانت به شخص ديگرى هم محسوب نشود، اشكال ندارد.

س 1395: گاهى بعضى از نيروهاى امنيتى ورود به بعضى از مراكز و نفوذ در گروهها را براى كشف مراكز فحشا و گروههاى تروريستى ضرورى مى‌دانند، همانگونه كه روشهاى تجسّس و تحقيق نيز همين را اقتضا مى‌كنند، اين كار از نظر شرعى چه حكمى دارد؟ ج: اگر با اجازۀ مسئول مربوطه و با التزام به رعايت ضوابط و مقرّرات قانونى باشد و از آلوده شدن به گناه و ارتكاب فعل حرام اجتناب شود، اشكال ندارد و بر مسئولين نيز واجب است كه بر كار آنان از اين جهت نظارت و توجه كامل داشته باشند.

س 1396: عدّه‌اى در برابر ديگران مبادرت به طرح كمبودها و ضعفهايى كه در جمهورى اسلامى وجود دارد، مى‌كنند، گوش دادن به اين سخنان و حكايتها چه حكمى دارد؟ ج: واضح است هر عملى كه موجب بد نام شدن چهره جمهورى اسلامى كه در برابر كفر و استكبار جهانى ايستاده است، شود به نفع اسلام و مسلمين نيست. بنا بر اين، اگر اين سخنان موجب تضعيف نظام جمهورى اسلامى باشد جايز نيست.