[مسأله 1672 اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد]

مسأله 1672 اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزۀ خود را باطل كند، بايد يك بنده آزاد نمايد يا دو ماه پى‌درپى روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد (1) .

(1) فاضل: يعنى كفارۀ نذر را بدهد و قضاى آن را هم بگيرد.

بهجت: ولى اگر نذر او مطلق باشد و روزى را براى آن روزه بگيرد مانند روزۀ مستحبى مى‌تواند در آن روز چه پيش از ظهر و چه بعد از ظهر افطار كند و در روز ديگرى براى اداى نذرش روزه بگيرد.

خوئى: بايد كفاره بدهد و كفارۀ آن به نحوى است كه در كفارۀ حنث نذر بيايد.

تبريزى: بايد كفاره بدهد و كفاره آن به نحوى است كه در مسأله [1660]ذكر شد.

سيستانى: بايد كفاره بدهد و كفارۀ آن در احكام نذر خواهد آمد.

صافى: در كفارۀ آن دو قول است: يكى اين است كه يك بنده آزاد نمايد و يا دو ماه پى‌درپى روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام دهد و اين قول در صورت اختيار آزاد كردن بنده يا اطعام شصت فقير مطابق با احتياط است و قول ديگر تخيير بين آزاد كردن يك بنده و طعام دادن به ده فقير يا پوشاندن آنها و اگر هيچ يك را نتواند، سه روز پى‌درپى روزه بگيرد.

زنجانى: كفاره‌اى مانند كفاره افطار روزه ماه رمضان، بر وى لازم مى‌گردد؛ يعنى بايد يك بنده آزاد نمايد، يا دو ماه پى‌درپى روزه بگيرد، يا به شصت فقير به اندازه يك مد طعام دهد يا آنها را سير كند.

[مسأله 1673 اگر به گفتۀ كسى كه مى‌گويد مغرب شده افطار كند]

مسأله 1673 اگر به گفتۀ كسى كه مى‌گويد مغرب شده افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و كفاره بر او واجب مى‌شود. ولى اگر خبر دهنده عادل بوده فقط قضاى آن روز واجب است

خوئى، تبريزى، مكارم: مسأله اگر روزه دار به گفتۀ كسى كه مى‌گويد مغرب شده و اعتماد به گفتۀ او نيست افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است (خوئى، تبريزى: يا شك كند كه مغرب بوده است يا نه) قضا و كفاره بر او واجب مى‌شود.

گلپايگانى، بهجت، صافى، نورى: مسأله كسى كه مى‌تواند وقت را تشخيص دهد، اگر به گفتۀ كسى كه مى‌گويد مغرب شده افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و كفّاره بر او واجب مى‌شود.

سيستانى: مسأله اگر روزه را به گفته كسى كه مى‌گويد مغرب شده ولى اطمينان براى او حاصل نشده است، افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است يا شك كند كه مغرب بوده است يا نه، قضا و كفاره بر او واجب مى‌شود و اگر معتقد بوده كه قول او حجت است فقط قضا لازم است.

فاضل: مسأله اگر انسان صرفاً به گفته كسى كه مى‌گويد مغرب شده افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است قضا و كفاره بر او واجب است.

زنجانى: مسأله كسى كه مى‌تواند وقت را تشخيص دهد اگر به گفته كسى كه مى‌گويد مغرب شده و او گفته او را مورد اعتماد نمى‌داند، افطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است يا شك كند كه مغرب بوده است يا نه، قضا و كفاره بر او واجب مى‌شود.