اطمينان با طريق معتبر ديگرى نباشد كه نايب عمل را انجام داده است نمى‌توان به آن اكتفا كرد؛ پس اگر بفهمند كسى را كه براى نمازهاى ميت اجير كرده‌اند، عمل را به جا نياورده يا باطل انجام داده، نمى‌توان به آن اكتفا كرد و هر گاه شك كنند كه اجير عمل را انجام داده يا نه و بگويد انجام داده‌ام، چنانچه گفته او موجب اطمينان شود، كافى است، و اگر اطمينان كنند كه نايب عمل را انجام داده و شك كنند كه عمل او صحيح بوده يا نه، پس اگر احتمال بدهند كه نايب به رعايت شرايط عمل توجه داشته است، كافى است.

[مسأله 1539 كسى كه ديگرى را براى نمازهاى ميت اجير كرده]

مسأله 1539 كسى كه ديگرى را براى نمازهاى ميت اجير كرده اگر بفهمد كه عمل را به جا نياورده، يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرد.

زنجانى: رجوع كنيد به ذيل مسأله (1538)

. اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه مكارم نيست

[مسأله 1540 هر گاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه]

مسأله 1540 هر گاه شك كند كه اجير عمل را انجام داده يا نه (1) اگر چه بگويد انجام داده‌ام، بايد دوباره اجير بگيرد (2) . ولى اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، گرفتن اجير لازم نيست.

(1) گلپايگانى، صافى: بايد دوباره اجير بگيرد ولى اگر اجير بگويد عمل را انجام داده‌ام، كافى است و دوباره اجير گرفتن لازم نيست و اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، گرفتن اجير لازم نيست.

(2) اراكى: اگر بگويد انجام داده‌ام گفتۀ او قبول است و هم چنين اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه.

خوئى: همين كه مورد اطمينان باشد و بگويد انجام داده‌ام كافى است و هم چنين اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، بنا بر صحّت آن بگذارد.

نورى: همين كه بگويد انجام داده‌ام كافى است. .

تبريزى: [اگر]شخص ثقه باشد و بگويد انجام داده‌ام كافى است و اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، بنا بر صحّت آن بگذارد.

بهجت: اگر اجير بگويد: انجام داده‌ام، گفتۀ او قبول است؛ و اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، حمل بر صحّت مى‌شود يعنى بنا بر اين مى‌گذارند كه عمل را صحيح انجام داده است.

سيستانى: اگر چه بگويد انجام داده‌ام ولى اطمينان به گفتۀ او نباشد به احتياط واجب بايد دوباره اجير بگيرد. و امّا اگر شك كند كه عمل او صحيح بوده يا نه، مى‌تواند بنا بر صحّت آن بگذارد.

زنجانى: رجوع كنيد به ذيل مسأله 1538.

مكارم: مسأله اگر نائب بگويد نماز را خوانده‌ام تنها به گفتۀ او نمى‌توان قناعت كرد مگر اين كه فرد مورد اطمينانى باشد. [و رجوع كنيد به ذيل مسأله 1538]

[مسأله 1541 كسى را كه عذرى دارد]

مسأله 1541 كسى را كه عذرى دارد و مثلاً نشسته نماز مى‌خواند نمى‌شود براى نمازهاى ميت اجير كرد (1) ، بلكه بنا بر احتياط واجب بايد كسى را هم كه با تيمم يا جبيره نماز مى‌خواند اجير نكنند (2) .