(2) سيستانى: مى‌تواند آن مقدارى را كه نمى‌شنود بخواند.

بهجت: بايد بنا بر احتياط همان قدر از حمد و سوره را نخواند.

[مسأله 1464 اگر مأموم سهواً حمد و سوره بخواند]

مسأله 1464 اگر مأموم سهواً حمد و سوره بخواند، يا خيال كند صدايى را كه مى‌شنود صداى امام نيست و حمد و سوره بخواند و بعد بفهمد صداى امام بوده، نمازش صحيح است.

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

[مسأله 1465 اگر شك كند كه صداى امام را مى‌شنود يا نه]

مسأله 1465 اگر شك كند كه صداى امام را مى‌شنود يا نه، يا صدايى بشنود و نداند صداى امام است يا صداى كس ديگر، مى‌تواند حمد و سوره بخواند (1) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) اراكى: احتياط مستحب آن است كه حمد و سوره نخواند.

گلپايگانى، فاضل، صافى: مى‌تواند به قصد قربت مطلقه حمد و سوره بخواند.

مكارم: مسأله هر گاه شك كند صداى امام است يا صداى كسى ديگر، بنا بر احتياط حمد و سوره را نخواند.

[مسأله 1466 مأموم بايد در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر حمد و سوره نخواند]

مسأله 1466 مأموم بايد در ركعت اول (1) و دوم نماز ظهر و عصر حمد و سوره نخواند و مستحب است به جاى آن ذكر بگويد.

(1) فاضل: احتياط واجب آن است كه مأموم در ركعت اوّل. .

مكارم: رجوع كنيد به ذيل مسأله 1462.

اراكى، گلپايگانى، بهجت، صافى: مسأله مكروه است كه مأموم در ركعت اوّل و دوّم نماز ظهر و عصر حمد و سوره بخواند و مستحب است به جاى آن ذكر بگويد.

خوئى، تبريزى، سيستانى، زنجانى: مسأله مأموم در ركعت اوّل و دوّم نماز ظهر و عصر، (سيستانى: بنا بر احتياط) نبايد حمد و سوره را بخواند و مستحب است به جاى آن ذكر بگويد.

[مسأله 1467 مأموم نبايد تكبيرة الاحرام را پيش از امام بگويد]

مسأله 1467 مأموم نبايد تكبيرة الاحرام را پيش از امام بگويد (1) بلكه احتياط واجب آن است كه تا تكبير امام تمام نشده تكبير نگويد (2) .

(1) مكارم: ولى در ذكرهاى ديگر مانع ندارد، هر چند احتياط مستحب آن است كه اگر صداى امام را بشنود پيش از او نگويد.

(2) اراكى: بايد تا تكبير امام تمام نشده تكبير نگويد.

گلپايگانى، صافى: احتياط آن است كه تا تكبير امام تمام نشده تكبير نگويد.

سيستانى: احتياط مستحب آن است كه تا تكبير امام تمام نشده، تكبير نگويد.

[مسأله 1468 اگر مأموم پيش از امام عمداً هم سلام دهد]

مسأله 1468 اگر مأموم پيش از امام عمداً هم سلام دهد نمازش صحيح است.

مكارم: رجوع كنيد به ذيل مسأله 1467.