سيستانى: بر او واجب نيست نماز پدر را قضا نمايد. [پايان مسأله]

زنجانى: بايد نماز پدر را قضا نمايد و اگر در حال مميّز بودن هم نماز پدر را بخواند صحيح است و چنانچه پيش از بالغ شدن يا عاقل شدن بميرد چنانچه نمازهاى پدر خوانده نشده باشد، بنا بر احتياط پسر دوم قضاى نماز پدر را عهده‌دار شود.

(4) گلپايگانى: بر پسر دوّم واجب است بنا بر احتياط.

صافى: بنا بر احتياط مستحب بر پسر دوّم است، و مراعات اين احتياط سزاوار است.

فاضل: مسأله لازم نيست كه پسر بزرگتر در حال مردن پدر يا مادر بالغ باشد بلكه چنانچه طفل باشد بعد از بلوغ لازم است قضا كند و چنانچه قبل از بلوغ بميرد، بر فرزند بعدى واجب نيست.

[مسأله 1398 اگر پسر بزرگتر پيش از آن كه نماز و روزۀ پدر را قضا كند بميرد]

مسأله 1398 اگر پسر بزرگتر پيش از آن كه نماز و روزۀ پدر (1) را قضا كند (2) بميرد، بر پسر دوم چيزى واجب نيست (3) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) گلپايگانى، نورى: پدر يا مادر. .

(2) خوئى، تبريزى، سيستانى: نماز پدر را قضا كند. .

(3) گلپايگانى، صافى: چنانچه بين مرگ پدر يا مادر و مرگ او به قدرى طول كشيده كه مى‌توانسته قضاى نماز و روزۀ آنها را به جا آورد، بر پسر دوّم چيزى واجب نيست و اگر اين مقدار طول نكشيده، قضاى آنها بر پسر دوّم واجب است بنا بر احتياط.

صافى: قضاى آنها بنا بر احتياط مستحب بر پسر دوم است، و مراعات اين احتياط سزاوار است.

زنجانى: مسأله اگر پسر بزرگترِ عاقلِ بالغ، پيش از آن كه نماز پدر را قضا كند بميرد، چنانچه بين مرگ پدر و مرگ او به قدرى طول كشيده كه مى‌توانسته قضاى نماز آنها را به جا آورد، بر پسر دوم واجب نيست، و اگر اين مقدار طول نكشيده بنا بر احتياط پسر دوم قضاى آنها را به جا آورد.

مكارم: مسأله اگر پسر بزرگتر از دنيا برود، بر ساير پسران تكليفى نيست.

فاضل: مسأله اگر پسر بزرگتر قبل از تمكن از قضاى نمازها و روزه‌هاى فوت شده پدر بميرد بايد پسر كوچكتر از او آنها را قضا كند.

نماز قضاى پدر و مادر (استفتاءات از مقام معظم رهبرى)

[س 539 پدرم سكته مغزى نموده]

س 539: پدرم سكته مغزى نموده و مدت دو سال مريض بود و بر اثر سكته قادر به تشخيص خوب و بد نبود، يعنى قدرت تفكر و تعقل از او سلب شده بود. در اين دو سال نماز و روزه خود را انجام نداده است. آيا قضاى نماز و روزه او بر من كه پسر بزرگ خانواده هستم، واجب است؟ البته مى‌دانم كه اگر وى بيماريهاى مذكور را نداشت، قضاى نماز و روزه‌هاى او بر من واجب بود. اميدوارم مرا در اين مسأله راهنمايى فرمائيد.

ج: اگر ضعف عقلى وى به حدى كه عنوان جنون بر آن صدق كند، نرسيده و در تمام