[س 702 نماز و روزۀ كسى كه سالهاى زيادى در سرزمينى كه وطن او نيست، زندگى مى‌كند]

س 702: نماز و روزۀ كسى كه سالهاى زيادى (نه سال) در سرزمينى كه وطن او نيست، زندگى مى‌كند، و در حال حاضر ممنوع الورود به وطن خود است، ولى يقين دارد كه روزى به آن باز خواهد گشت، چه حكمى دارد؟ ج: نماز و روزۀ او در كشورى كه فعلاً در آن ساكن است، حكم نماز و روزۀ ساير مسافرين را دارد.

[س 703 قصد توطن]

س 703: شش سال از عمرم را در روستايى و هشت سال را در شهرى گذرانده و در حال حاضر براى تحصيل به مشهد آمده‌ام، نماز و روزه‌ام در هر يك از اين مكانها چه حكمى دارد؟ ج: تا از روستاى محل تولد اعراض نكرده‌ايد، براى شما نسبت به نماز و روزه، حكم وطن را دارد و در مشهد تا قصد توطن در آن نكرده‌ايد، حكم مسافر را داريد، و شهرى هم كه چندين سال در آن ساكن بوده‌ايد، اگر آن را به عنوان وطن انتخاب كرده باشيد، تا از آن اعراض نكرده‌ايد، حكم وطن را براى شما دارد و در غير اين صورت در آن حكم مسافر را خواهيد داشت.

تبعيت زن و اولاد در وطن

[س 704 تبعيت زن از وطن شوهر]

س 704: آيا زن در وطن و اقامت تابع شوهر است؟ ج: مجرد زوجيّت موجب تبعيّت قهرى نمى‌شود، و زن مى‌تواند در انتخاب وطن و قصد اقامت تابع شوهر خود نباشد. بله، اگر زن در انتخاب وطن و اعراض از آن تابع اراده همسرش باشد، قصد شوهرش براى او كافى است و شهرى كه همسرش با او براى زندگى دائم و به قصد توطن به آنجا رفته است، وطن وى هم محسوب مى‌شود و هم چنين اعراض شوهر او از وطن مشتركشان با خروج از آن و رفتن به جائى ديگر، اعراض او از وطن هم محسوب مى‌گردد، و براى اقامت ده روز در سفر، اطلاع او از قصد شوهرش مبنى بر اقامت ده روز با اين فرض كه وى تابع ارادۀ شوهر است براى وى كافى است، بلكه اگر مجبور به همراهى با شوهرش در مدت اقامت در آنجا باشد، نيز حكم همين است.

[س 705 جوانى با زنى از شهرى ديگر ازدواج نموده است]

س 705: جوانى با زنى از شهرى ديگر ازدواج نموده است، هنگامى كه اين زن به خانه پدرش مى‌رود، نمازش قصر است يا تمام؟ ج: تا زمانى كه از وطن اصلى خود اعراض نكرده، نمازش در آنجا تمام است.

[س 706 تابعيت زن و فرزندان]

س 706: آيا زن و فرزندان مشمول مسأله «(1284)» رسالۀ حضرت امام «قدس سره» هستند؟ يعنى در تحقق سفر آنها قصد سفر توسط آنان شرط نيست؟ و آيا وطن پدر موجب تمام بودن نماز كسانى كه تابع وى هستند، مى‌گردد؟ ج: اگر در سفر تابع پدر و لو قهراً باشند، قصد پدر براى پيمودن مسافت در صورت اطلاع آنان از آن كافى است. ولى در انتخاب وطن و اعراض از آن، اگر در تصميم‌گيرى و زندگى مستقل نباشند، يعنى بر حسب طبيعت و ارتكازشان تابع ارادۀ پدر باشند، در اعراض از وطن سابق و اتخاذ وطن جديد كه پدر با آن‌ها براى زندگى دائمى به آن جا رفته است، تابع وى خواهند بود.