[س 460 وجوبِ بلند خواندن در نمازهاى مغرب و عشاء و صبح ]

س 460: مى‌دانيم كه يك ركعت از نماز متشكل از نيت، تكبيرة الاحرام، حمد، سوره، ركوع و سجده است، و از طرف ديگر در نماز ظهر و عصر و ركعت سوم نماز مغرب و ركعت سوم و چهارم نماز عشاء آهسته خواندن واجب است. ولى در نماز جماعتى كه از راديو و تلويزيون مستقيماً پخش مى‌كنند، مشاهده مى‌شود كه امام جماعت ذكر ركوع و سجدۀ ركعت سوم را بلند مى‌خواند، با توجه به اين كه آن ركوع و سجده دو جزء ركعتى هستند كه آهسته خواندن در آن واجب است. اين مسأله چه حكمى دارد؟ ج: وجوبِ بلند خواندن در نمازهاى مغرب و عشاء و صبح و وجوبِ آهسته خواندن در نماز ظهر و عصر، مختص به قرائت حمد و سوره است. همان گونه كه وجوب آهسته خواندن در غير از دو ركعت اول نماز مغرب و عشا، فقط مخصوص قرائت حمد يا تسبيحات در ركعت سوم و چهارم است. ولى در ذكر ركوع و سجده و تشهد و سلام و ديگر ذكرهاى واجب در نمازهاى پنجگانه، مكلّف بين آهسته يا بلند خواندن مخيّر است.

[س 461 نماز قضاء احتياطى]

س 461: اگر شخص بخواهد علاوه بر هفده ركعت نماز واجب روزانه، هفده ركعت نماز قضاء احتياطى هم بخواند، آيا قرائت دو ركعت اول و دوم نمازهاى صبح و مغرب و عشاء را بايد بلند بخواند يا آهسته؟ ج: در وجوب جهر و اخفات در نمازهاى واجب فرقى بين نماز اداء و قضا وجود ندارد، هر چند نماز قضا احتياطى باشد.

[س 462 مى‌دانيم كه كلمۀ صلاة ]

س 462: مى‌دانيم كه كلمۀ «صلاة» به حرف «تاء» ختم مى‌شود ولى در اذان «حى على الصلاة» با «هاء» گفته مى‌شود، آيا اين صحيح است؟ ج: ختم لفظ صلاة به هاء، هنگام وقف اشكال ندارد، بلكه متعيّن است.

[س 463 راجح بودن لفظ ملك بر مالك]

س 463: با توجه به نظر حضرت امام «قدس سره» در تفسير سورۀ مباركۀ حمد مبنى بر راجح بودن لفظ «ملك» بر «مالك» ، آيا هنگام قرائت اين سورۀ مباركه، احتياط در قرائت به هر دو صورت در نمازهاى واجب و غير واجب، صحيح است؟ ج: احتياط در اين مورد اشكال ندارد.

[س 464 وقف و فاصله تا مقدارى كه به وحدت جمله ضرر نزند]

س 464: آيا صحيح است كه نمازگزار هنگام خواندن «غَيْرِ اَلْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ» آن را بدون عطف فورى، با وقف بخواند و سپس «وَ لاَ اَلضّٰالِّينَ» را قرائت نمايد؟ آيا در تشهد وقف بر «محمد» «صلى اللّٰه عليه و آله» در جملۀ «اللّٰهُمَّ صلّ على محمد» و سپس قرائت عبارت «آل محمد» صحيح است؟ ج: وقف و فاصله تا مقدارى كه به وحدت جمله ضرر نزند، اشكال ندارد.

[س 465 ملاك در صحت قرائت، موافقت آن با نحوۀ قرائت اهل لغت است]

س 465: استفتاء زير از حضرت امام «قدس سره» شده است: با توجه به تعدد اقوال در تلفظ «الضاد» در علم تجويد، شما به كدام قول عمل مى‌كنيد؟ امام «قدس سره» در پاسخ نوشته‌اند: شناخت مخارج حروف بر اساس نظرات علماى تجويد، واجب نيست، بلكه بايد تلفظ هر حرفى به صورتى باشد كه نزد عُرف عرب صدق كند كه آن حرف را ادا كرده است. سؤال ما اين است