[مسأله 1012 اگر در ركعت سوم يا چهارم مى‌خواست حمد بخواند]

مسأله 1012 اگر در ركعت سوم يا چهارم مى‌خواست حمد بخواند تسبيحات به زبانش آمد، يا مى‌خواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد (1) بايد آن را رها كند (2) و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند. ولى اگر عادتش خواندن چيزى بوده كه به زبانش آمده (3) و در خزانه قلبش آن را قصد داشته مى‌تواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است (4) .

(1) سيستانى: چنانچه به كلّى خالى از قصد نماز بوده حتّى در ضمير ناخودآگاه. .

(2) اراكى: بنا بر احتياط واجب بايد آن را رها كند. .

فاضل: در چنين صورتى أقوىٰ آن است آن را رها كند. .

(3) خوئى، اراكى، تبريزى: مى‌تواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است.

زنجانى: همان را تمام مى‌كند و نمازش صحيح است.

(4) گلپايگانى، صافى: اگر قصدش خواندن چيزى بوده كه به زبانش آمده، اگر چه به واسطۀ عادت باشد مى‌تواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است.

سيستانى: اگر خالى از قصد نبوده، مثل آن كه عادتش خواندن چيزى بوده كه به زبانش آمده، مى‌تواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است.

مكارم: اگر هر دو در نيّت او بوده است هر كدام به زبانش آيد، كافى است.

[مسأله 1013 كسى كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند]

مسأله 1013 كسى كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند (1) اگر بدون قصد مشغول خواندن حمد شود (2) بايد (3) آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند (4) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه مكارم نيست

(1) خوئى، تبريزى، سيستانى: اگر از عادت خود غفلت نمايد و به قصد اداءِ وظيفه مشغول خواندن حمد شود، كفايت مى‌كند و لازم نيست دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند.

صافى: اگر با غفلت از عادت خود به قصد اداى وظيفه، حمد بخواند كفايت مى‌كند.

(2) اراكى: كفايت مى‌كند. [پايان مسأله] زنجانى: اگر بدون قصد، حمد به زبانش آمد. .

(3) فاضل: أقوىٰ آن است كه. .

(4) زنجانى: ولى اگر از عادت خود غفلت كند و به قصد انجام وظيفه حمد را بخواند، مى‌تواند آن را تمام كرده و نمازش صحيح است.

[مسأله 1014 در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار كند]

مسأله 1014 در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار كند، مثلاً بگويد: «اَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ رَبِّي وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ» يا بگويد «اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِي» (1) (و اگر به گمان آن كه حمد يا تسبيحات را گفته مشغول گفتن استغفار شود و شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده، يا نه، بايد به شك خود اعتنا ننمايد (2)) ولى اگر (3) نمازگزار پيش از خم شدن براى ركوع در حالى كه مشغول گفتن استغفار نيست، شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد حمد يا تسبيحات را بخواند (4) .

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست

(1) مكارم: بقيه مسأله ذكر نشده.

خوئى، تبريزى: و اگر نمازگزار پيش از خم شدن براى ركوع اگر چه مشغول