(2) خوئى، تبريزى، سيستانى، زنجانى: بقيه مسأله ذكر نشده.

(3) [عبارت «بنا بر احتياط واجب» در رساله آيت اللّٰه اراكى نيست]

(4) صافى: بنا بر احتياط مستحب نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

فاضل: بنا بر احتياط واجب بايد نماز را دوباره بخواند.

مكارم: مسأله هر گاه در حال قيام براى حمد و سوره از روى فراموشى بدن و پاها را حركت دهد يا به طرفى خم شود نماز باطل نيست امّا اگر در موقع تكبيرة الاحرام و قيام متّصل به ركوع باشد، بنا بر احتياط واجب بايد نماز را تمام كند و اعاده نمايد.

[مسأله 963 بايد در موقع ايستادن، هر دو پا روى زمين باشد]

مسأله 963 بايد (1) در موقع ايستادن، هر دو پا روى زمين باشد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد. (2)

(1) گلپايگانى، سيستانى، بهجت، صافى، نورى: احتياط واجب آن است كه. .

خوئى، تبريزى، زنجانى: احتياط مستحب آن است كه. .

(2) بهجت: و اگر ايستادن صدق كرد و از روى فراموشى روى يك پا قرار گرفت نمازش باطل نيست، گرچه محلّ احتياط است.

مكارم: مسأله هر گاه در موقع قيام روى يك پا بايستد نمازش اشكال دارد، ولى لازم نيست سنگينى بدن را به طور مساوى روى هر دو پا قرار دهد.

[مسأله 964 كسى كه مى‌تواند درست بايستد]

مسأله 964 كسى كه مى‌تواند درست بايستد، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد كه به حال ايستادن معمولى نباشد (1) نمازش باطل است. (2)

(1) خوئى، تبريزى، سيستانى، زنجانى: كه ايستادن بر او صدق نكند. .

گلپايگانى، صافى: اگر پاها را خيلى باز بگذارد به حدّى كه به او ايستاده نگويند. .

فاضل: كه عرفاً قيام بر آن صدق نكند. .

(2) سيستانى: بلكه بنا بر احتياط لازم نبايد پاها را خيلى گشاد بگذارد هر چند ايستادن صدق كند.

بهجت: مسأله كسى كه مى‌تواند درست بايستد، لازم است پاها را طورى گشاد نگذارد كه به حال ايستادن معمولى نباشد ولى اگر بگويند ايستاده است و يا از روى فراموشى پاها را بيش از متعارف باز كرد، نمازش باطل نمى‌شود گرچه محلّ احتياط است.

مكارم: مسأله اگر پاها را بيش از اندازه گشاد بگذارد به طورى كه از شكل ايستادن بيرون رود نمازش باطل است مگر اين كه ناچار باشد.

[مسأله 965 موقعى كه انسان در نماز مى‌خواهد]

مسأله 965 موقعى كه انسان در نماز مى‌خواهد كمى جلو يا عقب رود، يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، بايد چيزى نگويد ولى «بِحَوْلِ اللّٰهِ وَ قُوَّتِهِ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ» را بايد در حال برخاستن بگويد و در موقع گفتن ذكرهاى واجب هم بدن بايد بى‌حركت باشد بلكه (احتياط واجب آن است كه (1)) در موقع گفتن ذكرهاى مستحبى نماز، بايد بدنش آرام باشد.

اين مسأله، در رسالۀ آيت اللّٰه بهجت نيست