و چنانچه بخواهد نافلۀ ظهر يا نافلۀ عصر را بعد از وقت آنها (3) بخواند، بهتر است (4) نافلۀ ظهر را بعد از نماز ظهر و نافلۀ عصر را بعد از نماز عصر بخواند و بنا بر احتياط واجب (5) ، نيّت ادا و قضا نكند.

(1) خوئى، تبريزى، زنجانى: وقت فضيلت آن. .

(2) مكارم: به شرحى كه در مسألۀ پيش گفتيم. [پايان مسأله]

بهجت: و اگر تا اين وقت نخواند تا موقعى كه سايه به اندازۀ دو برابر شاخص بشود وقت فضيلت خواندن نافلۀ عصر است ولى از نظر فضيلت به وقت قبلى يعنى چهار هفتم شاخص نمى‌رسد. .

سيستانى: وقت آن تا موقعى كه ممكن باشد آن را پيش از نماز عصر خواند ادامه دارد ولى چنانچه شخص نافلۀ عصر را تا موقعى كه سايه شاخص به چهار هفتم آن برسد تأخير بيندازد بهتر است كه در اين موقع نماز عصر را قبل از نافله بخواند بجز در مورد مذكور در مسألۀ قبل.

(3) زنجانى: بعد از وقت فضيلت آنها. .

(4) خوئى، تبريزى: بايد. .

فاضل: بنا بر احتياط واجب بايد. .

بهجت: بنا بر اظهر. .

(5) بهجت: و بايد. .

زنجانى: بنا بر احتياط مستحب. .

گلپايگانى، صافى: مسأله نافلۀ عصر پيش از نماز عصر خوانده مى‌شود و وقت فضيلت آن تا موقعى است كه سايۀ شاخص به چهار هفتم آن برسد و چنانچه بخواهد نافلۀ ظهر را بعد از نماز ظهر يا نافلۀ عصر را بعد از نماز عصر بخواند بنا بر احتياط واجب نيت ادا و قضا نكند و به قصد ما في الذّمه به جا آورد.

[مسأله 770 وقت نافلۀ مغرب]

مسأله 770 وقت نافلۀ مغرب (1) بعد از تمام شدن نماز مغرب است (2) تا وقتى كه سرخى طرف مغرب كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پيدا مى‌شود از بين برود (3) .

(1) خوئى، تبريزى: وقت فضيلت نافلۀ مغرب. .

(2) زنجانى: و وقت فضيلت آن. .

سيستانى: و تا وقتى كه ممكن باشد، آن را پس از نماز مغرب در وقت به جا آورد، ولى اگر شخص نافلۀ مغرب را تا وقتى كه سرخى طرف مغرب كه بعد از غروب كردن آفتاب در آسمان پيدا مى‌شود از بين برود، تأخير بيندازد بهتر است در آن موقع، ابتداءً نماز عشا را بخواند.

(3) گلپايگانى، صافى: اگر چه بعيد نيست امتداد وقت نافلۀ مغرب به امتداد وقت آن فريضه باشد.

[مسأله 771 وقت نافلۀ عشا]

مسأله 771 وقت نافلۀ عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا نصف شب است (1) و بهتر است (2) بعد از نماز عشا بلا فاصله خوانده شود.

(1) بهجت: تا آخر وقت عشا است. .

(2) بهجت: احتياط در اين است. .

[مسأله 772 نافلۀ صبح پيش از نماز صبح خوانده مى‌شود]

مسأله 772 نافلۀ صبح پيش از نماز صبح خوانده مى‌شود و وقت آن بعد از گذشتن از نصف شب به مقدار خواندن يازده ركعت نماز شب است، ولى احتياط آن است كه قبل از فجر اول نخوانند (1) مگر آن كه بعد از نافلۀ شب بلا فاصله بخوانند كه در اين صورت مانعى ندارد.

(1) فاضل: احتياط مستحب آن است كه قبل از فجر اوّل نخوانند. [پايان مسأله]