ج: صحت تيمم بدل از غسل براى اعمالى كه مشروط به طهارت نيست، مانند زيارت محل اشكال است، ولى انجام آن به جاى غسل‌هاى مستحبى در موارد عسر و حرج به قصد رجاء و مطلوبيت اشكال ندارد.

[س 204 كسى كه فاقد آب است]

س 204: كسى كه فاقد آب است و يا استعمال آب برايش ضرر دارد، آيا در صورت تيمم بدل از غسل جنابت، داخل مسجد شدن و خواندن نماز جماعت براى او جايز است؟ قرائت قرآن كريم چه حكمى دارد؟ ج: تا زمانى كه عذر مجوز تيمم باقى است و تيمم او باطل نشده، انجام همۀ اعمال مشروط به طهارت براى او جايز است.

[س 205 رطوبتى از انسان در حال خواب خارج مى‌شود]

س 205: رطوبتى از انسان در حال خواب خارج مى‌شود و بعد از بيدارى چيزى به ياد نمى‌آورد ولى لباس خود را مرطوب مى‌بيند و وقت هم براى به ياد آوردن ندارد زيرا نماز صبح او قضا مى‌شود. وظيفۀ انسان در اين حالت چيست؟ چگونه نيت تيمم بدل از غسل نمايد؟ حكم اصلى در اين باره چيست؟ ج: اگر مى‌داند كه محتلم شده، جنب است و بايد غسل كند و در صورت تنگى وقت بايد بعد از تطهير بدنش تيمم نموده و نماز بخواند و سپس در وسعت وقت غسل نمايد، ولى در صورت شك در احتلام و جنابت، حكم جنابت بر آن جارى نمى‌شود.

[س 206 شخصى كه چندين شب متوالى جنب شده]

س 206: شخصى كه چندين شب متوالى جنب شده، با توجه به اين كه در حديث شريف آمده است كه چند روز متوالى حمام رفتن انسان را ضعيف مى‌كند، چه تكليفى دارد؟ ج: غسل بر او واجب است، مگر اين كه استعمال آب براى او ضرر داشته باشد كه در اين صورت بايد تيمم كند.

[س 207 كسى كه در يك وضعيت غير طبيعى به سر مى‌برد]

س 207: من در يك وضعيت غير طبيعى به سر مى‌برم، به طورى كه از من چند دفعه بدون اختيار در نوبت‌هاى متعدد منى خارج مى‌شود كه خروج آن همراه با لذت نيست. وظيفۀ من در بارۀ هر نماز چيست؟ ج: اگر غسل كردن براى هر نماز ضرر دارد و يا تكليفِ خيلى دشوارى بر شماست، بعد از تطهير بدن با تيمم نماز بخوانيد.

[س 208 كسى كه غسل جنابت را براى نماز صبح انجام نداده است]

س 208: كسى كه غسل جنابت را براى نماز صبح انجام نداده است و به اعتقاد اين كه اگر غسل كند، مريض مى‌شود، تيمم كرده است، چه حكمى دارد؟ ج: اگر به اعتقاد او غسل برايش ضرر دارد، تيمم اشكال ندارد و نماز با آن صحيح است.

[س 209 كيفيت تيمم ]

س 209: كيفيت تيمم چگونه است؟ آيا فرقى بين تيمم بدل از وضو و غسل هست؟ ج: تيمم بدين ترتيب است: ابتدا بايد نيت نمايد و سپس كف هر دو دست را بر چيزى كه تيمم بر آن صحيح است بزند و آن را به تمام پيشانى و دو طرف آن از جائى كه موى سر مى‌رويد تا ابروها و بالاى بينى بكشد، و سپس كف دست چپ را بر تمام پشت دست راست و كف دست راست را بر تمام دست چپ، بكشد و احتياط واجب اين است كه بار ديگر دستها را به زمين بزند و سپس كف دست چپ را بر پشت دست راست و كف دست راست را بر پشت