تمام كردن كسرى آن از ما قبل تا سه روز شود بايد حيض قرار دهد، پس اگر بشود مقدارى را كه از خون دوم در بين عادت ديده حيض قرار دهد (به اين معنى كه مجموع اين مقدار با مقدارى كه از اول حيض قرار داده با پاكى ما بين آنها از ده روز تجاوز نكند) تمام آنها حيض است و الاّ خون اول را حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.

(8) فاضل: مگر عبادتهاى واجبه را كه بايد به دستورى كه براى زن مستحاضه گفته شد انجام دهد.

(9) گلپايگانى، صافى: ولى هر يك از خون اولى و دومى كه در روزهاى عادت بوده از سه روز كمتر باشد كه بايد در تمام دو خون كارهايى را كه بر حائض حرام است، ترك كند و كارهاى مستحاضه را به جا آورد و در پاكى در بين كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند و عبادتهاى خود را انجام دهد.

سيستانى: ولى آن مقدار از خون اوّل كه در روزهاى عادت بوده از سه روز كمتر باشد در اين صورت بايد سه روز آخر خون اوّل را حيض قرار دهد و هم چنين از خون دوّم را كه مجموعاً با سه روز اوّل و پاكى وسط ده روز باشند و مازاد بر آن استحاضه است و اگر پاكى او هفت روز باشد خون دوّم هم استحاضه است و در بعضى موارد بايد تمام خون اول را حيض قرار دهد و اين به دو شرط است: اوّل: آن كه به مقدارى بر عادت مقدّم باشد كه بگويند عادتش جلو افتاده. دوّم: آن كه اگر او را حيض قرار بدهد لازم نيايد كه مقدارى از خون دوم كه در عادت واقع شده از ده روز حيض خارج شود مثلاً اگر عادت زن از سوّم ماه تا دهم بوده و اكنون از اول ماه تا آخر روز چهارم خون ديده و دو روز پاك بوده و بعد دو باره تا پانزدهم خون ديده تمام خون اول حيض است و هم چنين خون دوم تا آخر روز دهم.

مكارم: مسأله زنى كه عادت دارد هر گاه سه روز يا بيشتر خون ببيند و پاك شود و دو باره خون ببيند و فاصلۀ بين دو خون كمتر از ده روز باشد و تمام روزهايى را كه خون ديده بيش از ده روز نباشد، همۀ آن حيض است (اما ايّامى كه در وسط پاك بوده، پاك محسوب مى‌شود) و اگر زيادتر از ده روز باشد آن خونى كه در عادت بوده حيض و ديگرى كه نبوده، استحاضه است و اگر هيچ كدام در عادت نبوده آن خونى كه داراى صفات حيض است حيض و ديگرى استحاضه است و اگر هر دو صفات حيض دارد تا ده روز حيض محسوب مى‌شود و بعد از آن استحاضه است.

[مسأله 484 زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد]

مسأله 484 زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر در وقت عادت خون نبيند و در غير آن وقت به شمارۀ روزهاى حيضش (1) خون ببيند، (2) بايد همان را حيض قرار دهد، چه پيش از وقت عادت ديده باشد چه بعد از آن.

اين مسأله، در رسالۀ آيات عظام: بهجت و زنجانى نيست

(1) خوئى، گلپايگانى، تبريزى، سيستانى، مكارم، صافى: با نشانه‌هاى حيض. .

(2) فاضل: اگر بعد از وقت عادت باشد، به محض اين كه خون ديد بايد همان را حيض قرار دهد و اگر پيش از وقت عادت ديده به نحوى كه عرفاً نگويند حيض را جلو انداخته و در آن نشانه‌هاى حيض باشد آن را حيض قرار دهد و اگر نشانه‌هاى حيض نبود و نمى‌دانست تا سه روز ادامه پيدا مى‌كند تا سه روز تمام كارهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند مگر عبادات واجبه را كه بايد طبق احكام استحاضه انجام دهد و اگر سه روز ادامه پيدا كرد محكوم به حيض است.