عادت يا يكى دو روز جلوتر باشد اگر چه آن خون زرد رنگ باشد بايد از اولِ خون به مقدار عدد عادتش به احكام حائض عمل نمايد و اگر خون ادامه داشت مستحب است تا ده روز استظهار كند و اگر خون از ده روز بگذرد استحاضه است، مگر در صورتى كه عادت با نشانۀ حيض مشخص شده باشد (صورت دوم مسأله سابق) كه چنانچه پس از ده روز خونى ببيند كه نشانۀ حيض را داشته باشد و خونى كه در وقت عادت يا يكى دو روز جلوتر ديده نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد، خون نشانه‌دار، حيض است و خونى كه در ايام عادت ديده حيض نبوده؛ بنا بر اين تمام عبادتهاى واجبى را كه در آن زمان ترك كرده، بايد قضا كند. و به طور كلى در جايى كه عادت با نشانه حيض مشخص شده باشد چنانچه دو خون ببيند كه هر يك به تنهايى بتواند حيض باشد و هر دو نتوانند حيض باشند و يكى از آن دو بدون نشانه، ولى در زمان حيض يا يكى دو روز جلوتر باشد، و ديگرى در غير زمان حيض ولى با نشانه حيض باشد؛ خون با نشانه حيض، حيض مى‌باشد و خون زمان عادت استحاضه، بر خلاف ساير اقسام عادت كه خون زمان عادت حيض است. در پاره‌اى از مسائل آينده كه حيض بودن خون زمان عادت بر حيض بودن خون نشانه‌دار مقدم شمرده شده، مراد اقسام معمولى عادت است كه به وسيله نشانه حيض مشخص نشده است.

مسائل اختصاصى

زنجانى: مسأله 487 مراد از استظهار در مساله گذشته و مسائل آينده اين است كه زن خود را حائض به شمار آورده، به احكام حائض رفتار نموده، عبادات را ترك و از محرّمات حائض اجتناب كند. استظهار در بارۀ زنى كه عادتش مستقيم باشد و هيچ از نظر عدد تخلّف نداشته باشد، مشروع نيست؛ در غير اين صورت استظهار تا ده روز مستحب است؛ خواه در زمان استظهار خون به نشانه حيض باشد يا نباشد، خون از ده روز بگذرد يا نگذرد، از آغاز بداند كه از ده روز مى‌گذرد يا نداند. ايام استظهار همانند ايام حيض است و نمازهايى را كه زن در آن موقع ترك مى‌كند، قضا ندارد.

زنجانى: مسأله 488 زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگر خون ببيند و شروع آن بيش از دو روز قبل از عادت باشد، چند صورت دارد: الف: اگر خون به رنگ سياه يا قرمز تيره باشد، حيض است. ب: اگر خون به رنگ زرد يا قرمز روشن باشد، استحاضه است. ج: اگر در آغاز به رنگ زرد يا قرمز روشن بوده، قبل از عادت سياه يا قرمز تيره شده از وقتى كه تغيير رنگ داده، حيض به شمار مى‌آيد، پس اگر خون با رنگ حيض سه روز در ضمن يك دهه ادامه داشته باشد يا به ايّام عادت متّصل شده و سه روز را تكميل كند (هر چند در ايّام عادت به رنگ حيض نباشد) ، نمازهايى را كه ترك كرده قضا ندارد. د: اگر در آغاز به رنگ زرد يا قرمز روشن بوده، و قبل از عادت تغيير رنگ نداده و در ايام عادت هم ادامه داشته است، از اول ايام عادت حيض به حساب مى‌آيد؛ اگر چه آن خون هم چنان زرد يا قرمز روشن باشد، ولى اگر سه روز در ضمن يك دهه ادامه نداشته باشد، معلوم مى‌گردد كه آن خون حيض نبوده، و بايد نمازهايى را كه نخوانده است، قضا كند. ه‌: اگر در آغاز به رنگ زرد يا قرمز روشن بوده و بعد كه قرمز تيره يا سياه شده يا ايّام عادت رسيده، كمتر از سه روز ادامه يافته است، بنا بر احتياط واجب به مقدار سه روز را عادت خود قرار مى‌دهد و بعد از پاك شدن نماز و سائر عبادتهاى واجبى را كه در آن سه روز به جا نياورده، قضا مى‌كند (و براى تعيين سه روز، خونى را كه نشانۀ حيض دارد يا در ايام عادت مى‌بيند حيض قرار