6 انتقال

[مسأله 205 اگر خون بدن انسان به بدن حيوانى كه خون جهنده ندارد برود]

مسأله 205 اگر خون بدن انسان يا خون حيوانى كه خون جهنده دارد، (يعنى: حيوانى كه وقتى رگ آن را ببرند خون از آن جستن مى‌كند) (1) به بدن حيوانى كه خون جهنده ندارد برود و خون آن حيوان حساب شود، پاك مى‌گردد و اين را انتقال گويند (2) . پس خونى كه زالو از انسان مى‌مكد چون خون زالو به آن گفته نمى‌شود و مى‌گويند خون انسان است (3) نجس مى‌باشد.

(1) سيستانى: [و]حيوانى كه عرفاً خون ندارد آن را بمكد به طورى كه در معرض آن باشد كه جذب بدن آن حيوان گردد همان طورى كه پشه از بدن انسان يا حيوان مى‌مكد آن خون پاك مى‌شود و اين را انتقال مى‌گويند، و امّا خونى كه زالو از انسان براى معالجه مى‌مكد چون معلوم نيست جزءِ بدن او شود نجس است. [قسمت داخل پرانتز در رساله آيت اللّٰه بهجت نيست]

(2) خوئى، تبريزى، زنجانى: و هم چنين است حكم در ساير نجاسات. .

مكارم: بنا بر اين خون پشه كه جزءِ بدن او است پاك است، هر چند در اصل آن را از انسان گرفته، ولى خونى كه زالو از انسان مى‌مكد پاك نيست چون جزءِ بدن او محسوب نمى‌شود.

(3) بهجت: تا وقتى كه چنين است. .

[مسأله 206 اگر كسى پشه‌اى را كه به بدنش نشسته بكشد]

مسأله 206 اگر كسى پشه‌اى را كه به بدنش نشسته بكشد (1) و نداند خونى كه از پشه بيرون آمده از او مكيده يا از خود پشه مى‌باشد، پاك است و هم چنين است اگر بداند از او مكيده ولى جزو بدن پشه حساب شود، اما اگر فاصلۀ بين مكيدن خون و كشتن پشه به قدرى كم باشد كه بگويند خون انسان است (2) ، يا معلوم نباشد كه مى‌گويند خون پشه است يا خون انسان، نجس مى‌باشد.

(1) سيستانى: و خونى را كه پشه مكيده از او بيرون بيايد آن خون پاك است زيرا در معرض آن بوده كه غذاى پشه شود اگر چه فاصله ميان مكيدن خون و كشتن پشه بسيار كم باشد، ولى احتياط مستحبّ آن است كه از آن خون در اين صورت اجتناب شود.

(2) گلپايگانى، صافى: آن خون نجس مى‌باشد، و اگر بداند كه آن خون را از انسان مكيده و شكّ كند كه جزءِ بدن پشه شده يا نه، احتياط اجتناب از آن است.

مكارم: مسأله هر گاه خونى از پشه بيرون آيد و نداند خونى است كه تازه از او مكيده يا از خود پشه است پاك، ولى اگر بداند هنوز خون جزءِ بدن پشه نشده نجس مى‌باشد.

7 اسلام

[مسأله 207 اگر كافر شهادتين بگويد]

مسأله 207 اگر كافر (1) شهادتين بگويد، يعنى بگويد: «اَشْهَدُ اَنْ لاٰ إِلٰهَ إِلاَّ اللّٰهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰهِ» (2) مسلمان مى‌شود و بعد از مسلمان شدن، بدن و آب دهان و بينى و عرق او پاك است (3) . ولى اگر موقع مسلمان شدن عين نجاست به بدن او بوده، بايد برطرف كند و جاى آن را آب بكشد، ولى اگر (4) پيش از مسلمان شدن عين نجاست برطرف شده باشد لازم نيست جاى آن را آب بكشد. (5)