مذكور است.و همچنين آداب طهارت ظاهر بدن از حدث و خبث در كتب فقهيّه مشروح است.
و مقصود در اينجا بيان شمّهاى از آداب باطنيّۀ طهارت بدن است.
و آن بر سه قسم است:
يكى:تطهير بدن از نجاسات.
دوّم:تطهير بدن از حدث،كه ازالۀ آن به وضو و غسل و تيمّّم مىشود.
سوّم:پاك ساختن بدن،كه از كثافات بدن حاصل مىشود و اين قسم را در سه فصل بيان مىكنيم.
فصل اوّل:آداب باطنيّه طهارت بدن از خبث
از جملۀ آداب باطنيّۀ طهارت از نجاسات و ازالۀ آنها در وقت قضاى حاجت در بيت الخلا آن است كه:به فكر پستى خود و اندرون پر از كثافات خود افتد و نقص و قصور خود را به نظر آورد و تصوّر خود را كند كه چگونه اندرون او آكنده از قاذورات،و خود حامل نجاسات است.و چون به فراغت از قضاى حاجت به استراحت افتد و سبكبار گردد ياد آورد اخلاق ذميمه را كه نجاسات باطنيّه و در باطن او مجتمع گشتهاند،اگر از خود دور كند از آنها فارغ شود و نفس او به استراحت مىافتد.و دل او از چركينى آنها مطمئن مىشود.و لايق وقوف بساط خدمت مىگردد.و اهليّت وصول به حرم قرب ربّ العزّة را به هم مىرساند.
پس همچنان كه سعى مىكند در دفع نجاسات ظاهريّه از براى استراحت چند روزه بدن خود،بايد سعى كند در دفع كثافات باطنيّه و نجاسات داخله كه در رگ و ريشه فرو رفته،تا روح و بدن او هر دو در دنيا و آخرت ابد الآباد به استراحت افتد.
حضرت امام همام جعفر بن محمد الصادق-عليه السّلام-فرمود كه:«بيت الخلا را مستراح مىگويند از جهت اينكه مردمان در آنجا از ثقل كثافات و قاذورات فارغ مىشوند،و از سنگينى نجاسات به استراحت مىافتند.و مؤمن در آنجا عبرت مىگيرد كه كسى كه خود را از ثقل اموال دنيويّه فارغ و از بار شهوات نفسانيّه خالى سازد به استراحت مىافتد.و دل او به فراغت از اشتغال دنيا شاد مىگردد.و بايد خود را از جميع آنها دور دارد همچنان كه خود را از جميع نجاسات و غايط دور مىدارد.
و همچنين بايد آدمى در آن وقت تأمّل كند كه:آنچه از غايط و نجاست از او دفع شده ساعتى پيش از اين طعامهاى لذيذه بود كه بر طلب آنها حريص بود و به رغبت تمام