و نيز از آن حضرت منقول است كه:«خداى-تعالى-فرمود:هر كه عملى بجا آورد كه غير مرا در آن شريك سازد،همه آن عمل از غير است،و من نيز از آن عمل بيزارم». [1]

و نيز آن حضرت فرمود كه:«خدا قبول نمى‌فرمايد عملى را كه در آن به قدر ذرّه‌اى از ريا باشد». [2]

و نيز فرمود كه:«در روز قيامت،ريا كار را به چهار نام مى‌خوانند،و مى‌گويند:اى كافر!اى فاجر!اى غادر!اى جابر!عمل تو فاسد،و اجر تو باطل شده.تو را امروز در پيش ما نصيبى نيست،برو امروز مزد خود را از آن كس بگير كه عمل از براى او مى‌كردى». [3]

«روزى آن سرور گريست گريستنى شديد،عرض كردند كه:چه چيز شما را گريانيد؟فرمود:به درستى كه بر امت خود ترسيده‌ام از شرك،آگاه باشيد كه ايشان نخواهند پرستيد بتى را و نه خورشيد و ماه را و نه سنگى را و ليكن در اعمال خود ريا خواهند كرد». [4]

و فرمود:«به زودى بيايد بر امّت من زمانى كه باطنهاى ايشان خبيث،و ظاهرهاى خود را نيكو كنند به جهت طمع در دنيا،و نمى‌خواهند از آن ثواب پروردگار را.

دينشان رياست،و خوف خدا در دل ايشان جاى ندارد.و فرو مى‌گيرد عقاب خداى -تعالى-ايشان را.پس خداى را مى‌خوانند خواندن كسى كه غرق شده باشد.دعاى ايشان به اجابت نمى‌رسد». [5]

و در«عدة الداعى»از جناب نبوى مروى است كه:«خداى-تعالى-پيش از آنكه آسمان‌ها را خلق كند،هفت فرشته آفريد،و بر هر آسمان فرشته‌اى موكّل فرمود كه به عظمت خود آن آسمان را فرو گرفت.و بر هر درى از درهاى آسمان‌ها فرشته‌اى را دربان كرد پس فرشتگانى كه حافظان و ضابطان اعمالند عمل بنده را مى‌نويسند از صباح تا شب.و بعد از آن،آن عمل را به بالا مى‌برند.تا اينكه فرمود:فرشتگانى كه حافظان اعمالند،عمل بنده را بالا مى‌برند كه مشتمل است به:روزه و نماز و فقه و اجتهاد و ورع،و آن را آوازى باشد چون آواز رعد.و با آن درخشندگى و روشنى باشد مانند روشنى خورشيد.و با آن عمل،سه هزار فرشته باشند،پس حفظه،با آن فرشتگان مى‌روند و از آسمان‌ها مى‌گذرند تا نزد فرشته‌اى كه بر آسمان هفتم موكّل است،آن