بگزد،تا روز قيامت». [1]

و از حضرت امام موسى كاظم-عليه السّلام-منقول است كه:«هر كه به نزد مردى از برادران خود رود و پناه بر او برد به جهت كارى،و او با وجود قدرت،او را پناه ندهد، به تحقيق كه قطع ولايت خدا را كرده است». [2]

و از حضرت پيغمبر-صلى اللّه عليه و آله-مروى است كه:«هر كه اهتمام در درست كردن و اصلاح امور مسلمانان نداشته باشد مسلمان نيست،به شرط قدرت». [3]

فصل:اهتمام در ثواب قضاى حوائج مسلمين و اعانت بر ايشان

ضدّ اين صفت،اهتمام داشتن در قضاء حوائج مسلمين،و سعى در اعانت و برآوردن مهمّات ايشان است.و اين،از صفات شريفه،و ثواب به جا آوردن آن بى‌حدّ و نهايت است.

طريقت بجز خدمت خلق نيست به تسبيح و سجّاده و دلق [4] نيست
ره نيك مردان آزاده گير چو استاده‌اى دست افتاده گير
حضرت رسول-صلى اللّه عليه و آله-فرموده كه:«هر كه يك حاجت برادر خود را بر آورد،چنان است كه در همۀ عمر خود خدا را خدمت كرده است». [5]

و فرمود:«هر كه راه رود به جهت حاجت برادر خود در يك ساعت از شب يا روز، خواه آن را بر آورد يا نه بهتر است از براى او از اعتكاف دو ماه». [6]

و از حضرت امام محمد باقر-عليه السّلام-مروى است كه:«هر كه برود در پى بر آوردن حاجت برادر مسلم خود،خداى-تعالى-هفتاد و پنج هزار ملك را امر مى‌فرمايد كه او را سايه بيندازند.و هيچ قدمى بر نمى‌دارد مگر اين كه خدا از براى او حسنه مى‌نويسد و سيّئه را محو مى‌كند.و درجه او را بلند مى‌گرداند.و چون از حاجت او فارغ شد ثواب حج و عمره از براى او ثبت مى‌كند». [7]

و فرمود:«هر كه برادر او حاجتى به نزد او بياورد و او نتواند روا كند و دل او مشغول شود به اينكه اگر مى‌توانست روا كند روا مى‌كرد خداى-تعالى-به اين جهت او را