و فرمود كه:«از ما نيست هر كه احترام نكند پيران ما را.و رحم نكند بر صغيران ما». [1]

و از جمله كسانى كه زيادتى احترام ايشان سزاوار است،بزرگ طايفه،و كريم قوم است.

و حضرت پيغمبر-صلّى اللّه عليه و آله-فرمود كه:«هر گاه كريم قوم،و بزرگ ايشان بر شما وارد شود اكرام او كنيد». [2]

احترام سادات

و از جمله طوايفى كه زيادتى تعظيم و اكرام ايشان لازم،و احترام ايشان متحتّم است،سلسلۀ جليله سادات علويه است،كه مودّت و محبّت ايشان،اجر رسالت،و مزد نبوّت است.

و از حضرت رسالت پناهى-صلّى اللّه عليه و آله-مروى است كه:«شفاعت من ثابت است از براى هر كه اعانت كند ذرّيّه مرا به دست،يا زبان،يا با مال خود». [3]

و فرمود:«چهار نفر را من شفاعت خواهم نمود در روز قيامت،اگر چه به قدر گناه تمام اهل دنيا را آورده باشند:

يكى:آنكه اكرام كند ذرّيّۀ مرا.

دوم:آنكه حاجت ايشان را بر آورد.

3-سيّم:آنكه سعى نمايد از براى ايشان در وقتى كه مضطر باشند.

چهارم:آنكه به دل و زبان،با ايشان دوستى و محبّت كند». [4]

و فرمود:«اكرام كنيد خوبان ذرّيّۀ مرا از براى خدا.و بدان ايشان را از براى من». [5]

و احاديث در فضيلت سادات،و اجر اكرام و تعظيم ايشان بى‌نهايت است.و آنچه مذكور شد از براى اهل ايمان كافى است.

صفت سيم:ظلم و مفاسد آن

بدان كه:-همچنان كه در اوايل كتاب به آن اشاره شد-«ظلم»در اصل لغت،به معنى كار بى‌جاكردن،و تعدّى نمودن از حد وسط است.و ظلم به اين معنى،جامع همه رذايل، و ارتكاب هر يك از قبايح شرعيه و عقليه را شامل است.و اين،ظلم به معنى اعمّ است.