و نيز فرمود كه:«هر كه مالى از ممرّ حرامى به دست آورد و به آن صله رحم به جا آورد،يا تصدق كند،يا در راه خدا انفاق نمايد،خداوند عالم،همه را جمع مى‌كند، پس آن را داخل آتش مى‌كند». [1]

و فرمود:«هر كه مالى از حرام كسب نمايد،پس اگر آن را تصدّق كند از او قبول نمى‌شود.و اگر بگذارد آن را،توشۀ راه جهنم او مى‌شود». [2]

از حضرت امام جعفر صادق-عليه السّلام-مروى است كه:«هر گاه كسى مالى از غير مداخل حلال به دست آورد و به آن حج كند،چون گويد:«لبّيك،اللهم لبّيك»خطاب رسد كه:«نه لبّيك و نه سعديك». [3]

و در بعضى اخبار وارد شده است كه:«چون روز قيامت شود بنده‌اى را در نزد ترازوى اعمال نگاه دارد و از براى او اعمال حسنه مانند كوههاى عظيمه باشد،پس او را در مقام محاسبه باز مى‌دارند و از او سؤال مى‌كنند كه:مال خود را از كجا به دست آورده و به چه مصرف رسانيده است؟و رعايت عيال خود را چگونه نموده است؟و حقوق ايشان را به جاى آورده است يا نه؟تا به واسطه اين محاسبات،همه اعمال حسنه او تمام شود و هيچ از براى او باقى نماند.پس ملائكه ندا مى‌كنند كه:«هذا الّذى أكل عياله حسناته»يعنى:اين است آنچنان كسى كه عيال او حسنات او را خوردند.و امروز به اعمال خود گرفتار آمد». [4]

و وارد شده است كه:«زن و فرزندان آدمى در روز قيامت به او مى‌آويزند و او را در موقف حضور پروردگار باز مى‌دارند و مى‌گويند:پروردگارا!حق ما را از اين شخص بستان.به درستى كه ما جاهل به احكام شريعت بوديم و او ما را تعليم نكرد.و غذاى حرام به ما خورانيد و ما عالم به آن نبوديم». [5]

پس هر كه طالب نجات،و مشتاق وصول به سعادات باشد بايد فرار كند از مال حرام.

همچنان كه از شير درنده و مار گزنده فرار مى‌نمايد.آه،آه!از امثال اين زمان،كجا اين دست مى‌دهد و حال اينكه حلالى جز آب باران و گياه بيابان يافت نمى‌شود!و آنچه مى‌بينى همه دست عدوان آن را حرام كرده.و معاملات فاسده آن را فاسد نموده.هيچ درهمى نيست مگر آنكه پى‌درپى دستهاى غاصبين به آن رسيده.و هيچ دينارى نيست مگر آنكه مكرر به كسى كه از جمله قاهرين است در كيسه او داخل شده.بيشتر آب و