اصناف مردم تا امتحان نمائيم ايشان را و آزمايش كنيم». [1]

و ديگر مى‌فرمايد: «وَ مَنْ كٰانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيٰا نُؤْتِهِ مِنْهٰا وَ مٰا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ » .يعنى:«هر كه حاصل دنيا را بخواهد ما به او مى‌دهيم،و ديگر در خانه آخرت نصيبى از براى او نيست». [2]

و از رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله-مروى است كه:«هر كه داخل صبح شود و فكر او كار دنيا،و همّت او مقصور بر دنيا باشد،خدا بر او كار را مضطرب و متفرّق مى‌سازد.

و شغل او را پراكنده مى‌كند.و فقر و احتياج او را در مقابل او مى‌دارد.و از دنيا زيادتر از آنچه از براى او مقدّر شده است به او نمى‌رساند.و هر كه داخل صبح شود و فكر و همت او امر آخرت باشد،خدا امر او را جمع مى‌سازد.و شغل او را از براى او محافظت مى‌كند.و دل او را غنى و بى‌نياز مى‌گرداند.و دنيا را ذليل و خوار به نزد او مى‌آورد». [3]

و فرمود كه:«هر بنده را ديديد كه خدا به او خاموشى و زهد در دنيا عطا فرموده است به او تقرّب جوئيد كه به او القاى حكمت و دانائى از مبادى فيّاضه مى‌شود». [4]

و نيز فرمود كه:«هر كه خواهد خدا علمى به او دهد بى‌آنكه درس بخواند،و هدايت كند بى‌آنكه راهنمائى با او باشد،پس در دنيا زهد كند و از دنيا قطع علاقه نمايد». [5]

و نيز از آن حضرت مروى است كه فرمود:«دل از دنيا بردار تا خدا تورا دوست دارد.

و دل از آنچه در دست مردم است بردار،تا تو را دوست دارند». [6]

و نيز از آن حضرت مروى است كه:«زود باشد كه بعد از من طايفه‌اى بيايند كه:

پادشاهى از براى ايشان مستقر نباشد مگر به قتل و تجبّر.و غنى از براى ايشان حاصل نگردد مگر به بخل و دلتنگى.و محبت به يكديگر هم نرسانند مگر به متابعت هوا و هوس.آگاه باشيد كه هر كه آن زمان را دريابد و به فقر صبر كند و حال آنكه قدرت بر فراهم آوردن مال داشته باشد،و بر دشمنى مردم با او صبر كند با وجود آنكه قدرت بر محبت ايشان داشته باشد،و بر ذلّت و خوارى صبر نمايد با وجود اينكه بر اخذ كردن عزت قادر باشد،و اين همه را به جهت خدا كرده باشد خداى-تعالى-ثواب