حضرت امير المؤمنين-عليه السّلام-فرمودند كه:«هر كه خواهد مردى از اهل آتش را بيند نگاه كند به مردى كه نشسته و در برابر او طايفه‌اى ايستاده باشند». [1]

بعضى از صحابه نقل كرده‌اند كه:«احدى در نزد اصحاب پيغمبر از آن سرور عزيزتر و محترم‌تر نبود چون نشسته بودند و حضرت وارد مى‌شد به جهت او از جاى بر نمى‌خاستند چون مى‌دانستند كه آن حضرت از آن كراهت دارد. [2]

و از جمله علامات كبر اين است كه:تنها در كوچه و بازار نرود و خواهد كه ديگرى همراه او باشد.و بعضى متكبرين هستند كه چون كسى را نيابند،سواره راه روند.

مروى است كه:«هر كه كسى در عقب او راه رود مادامى كه چنين است دورى او از خدا زياد مى‌شود». [3]

و حضرت پيغمبر-صلّى اللّه عليه و آله-بعضى اوقات با اصحاب راه مى‌رفتند و اصحاب را پيش مى‌انداختند و خود ميان ايشان راه مى‌رفتند». [4]

و باز از جمله علامات كبر اين است كه:از زيارت كردن بعضى اشخاص مضايقه كند،اگر چه در زيارت آنها فايده‌اى از براى او باشد.و مضايقه كند از همنشينى فقرا و مريضان و آزارداران.

مروى است كه:«مردى آبله بر آورده بود و آبله او چرك برداشته و پوست آن رفته بود و بر حضرت پيغمبر-صلّى اللّه عليه و آله-داخل شد در وقتى كه آن حضرت به چيز خوردن مشغول بودند،آن شخص پهلوى هر كه نشست از پيش او برخاست،حضرت او را پهلوى خود نشانيد و با او چيزى خورد». [5]

«روزى آن حضرت با اصحاب،چيزى مى‌خوردند،مردى كه ناخوشى مزمنى داشت و مردم از او متنفر بودند وارد شد،حضرت او را بر پهلوى خود نشانيد و فرمود:

چيزى بخور». [6]

و علامات ديگر از براى كبر بسيار است كه كبر به آن شناخته مى‌شود.و طريقه و رفتار سيد انبيا-صلّى اللّه عليه و آله-جامع جميع علامات تواضع،و خالى از همه شوايب كبر بود،پس سزاوار امت او آنكه اقتدا به او نمايند.

ابو سعيد خدرى كه از اصحاب حضرت رسول-صلّى اللّه عليه و آله-بود روايت