چنانچه مذكور شد ضد اين صفت مهلكه حسن خلق است كه از شرايف صفات و فضائل ملكات است و عقل و نقل دلالت بر مدح و خوبى آن مى‌كنند.پيغمبر خدا -صلّى اللّه عليه و آله-فرمودند كه:«در كفه ميزان اعمال در روز قيامت،چيزى بهتر از حسن خلق نيست». [1]

و روزى به بنى اعمام خود فرمودند كه:«اى فرزندان عبد المطلب!اگر وسعت آن را نداريد كه مردم را به اموال خود وسعت دهيد پس با ايشان به گشاده روئى ملاقات كنيد». [2]

و نيز آن حضرت فرمودند كه:«خدا دين اسلام را خالص از براى خود گردانيد.و صلاحيت ندارد از براى اين دين مگر سخاوت و حسن خلق.پس دين خود را به اين دو زينت دهيد». [3]

و به آن جناب عرض كردند كه:«ايمان كدام يك از مؤمنين افضل است؟فرمودند:

هر كدام كه خوش خلق‌ترند». [4]

و باز فرمودند كه:«دوست‌ترين شما در نزد من و نزديك‌ترين شما در روز قيامت به من،خوش خلق‌ترين شماست». [5]

و نيز فرمودند كه:«حسن خلق،گناه را مى‌گدازد هم چنانكه خورشيد يخ را مى‌گدازد». [6]

و از آن بزرگوار مروى است كه:«بنده‌اى مى‌شود كم عبادت باشد ولى به واسطۀ حسن خلق در آخرت به درجات عظيم و اشرف منازل برسد». [7]

و به ام حبيبه-كه زوجه آن حضرت بود-فرمودند كه:«آدم خوش خلق،خوبى دنيا و آخرت را گرفت». [8]

و مروى است از آن حضرت كه فرمودند:«حسن خلق،صاحبش را مى‌رساند به درجۀ كسى كه روزها روزه و شبها به عبادت مشغول باشد». [9]

و نيز آن حضرت فرمودند كه:«نيكان شما خوش خلقان‌اند،كه مردم به دور و كنار آنها جمع مى‌شوند،و به آنها نزديك مى‌شوند،و با ايشان الفت و انس مى‌گيرند،و