علما و امرا و صاحبان مناصب و ارباب معاملات و صنايع.

آرى:

به لطف و خلق توان كرد صيد اهل نظر به بند و دام نگيرند مرغ دانا را

شرافت مدارا كردن با مردم

و مخفى نماند كه:مدارا نيز نزديك به رفق است.و مدارا عبارت از آن است كه:

ناگوارى كه از كسى به تو رسد متحمل شوى و به روى خود نياورى.و اين از جمله صفاتى است كه آدمى را در دنيا و آخرت به مراتب بلند و درجات ارجمند مى‌رساند.و اغلب كسانى كه در دنيا به مرتبه عظيم رسيدند از اين صفت جليله است.

و از اين جهت حضرت رسول-صلّى اللّه عليه و آله-فرمودند كه:«پروردگار مرا امر كرد كه با مردم مدارا كنم،همچنان كه امر كرد كه واجبات خود را به جاى آورم». [1]

از حضرت امام محمد باقر-عليه السّلام-مروى است كه:«در تورات نوشته است كه:در آن چيزهائى كه خداى-تعالى-به موسى-عليه السّلام-فرمود آن بود كه فرمود:

اى موسى!در باطن خود اسرار مرا پنهان كن و پوشيده دار و در ظاهر خود آشكار كن از جانب من مدارا با دشمنان من و دشمنان خودت». [2]

و حضرت امام جعفر صادق-عليه السّلام-فرمودند كه:«طايفه‌اى از مردم مداراى ايشان با مردم كم بود و ايشان را از خانواده قريش انداختند و دور كردند با وجود اينكه از قريش بودند،و در حسب و نسب ايشان هيچ عيب و علّتى نبود،و طايفه‌اى از غير قريش با مردم مدارا كردند و خود را به اين دودمان رفيع ملحق ساختند.پس فرمودند كه:هر كه دست خود را از مردم نگاه دارد يك دست از ايشان نگاه داشته است ولى دستهاى بسيار از او باز داشته مى‌شود». [3]

صفت دوازدهم:كج خلقى

و آن نيز نزديك به غلظت و بدخوئى است و ظاهر آن است كه:غلظت و درشتى از ثمرات كج خلقى باشد.همچنان كه انقباض روى و دلتنگى و بد كلامى نيز از آثار آن است.و اين صفت از نتايج قوۀ غضبيه است.و اين از جمله صفاتى است كه آدمى را از خالق و خلق دور مى‌كند،و از نظر مردم مى‌افكند،و طبعها را از او متنفر مى‌كند.