فرزندم! برحذر باش از دوستى با احمقى كه مى‌خواهد به تو منفعت برساند، زيان مى‌رساند.

برحذر باش از دوستى بخيل، چرا كه به هنگام شديدترين حاجت تو را رها مى‌سازد. برحذر باش از دوستى با انسان فاجر و فاسق، چرا كه تو را به چيز كمى مى‌فروشد.

برحذر باش از دوستى دروغگو چرا كه او مثل سراب است، دور را در نظر تو نزديك و نزديك را در نظر تو دور مى‌سازد!

39- كارهاى مستحب اگر به واجبات زيان رساند موجب قرب خدا نمى‌شود.

40- زبان عاقل در پشت قلب او قرار دارد و قلب احمق پشت زبان اوست.

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: اين از مطالب شگفت‌انگيز و پرارزش است و منظور اين است كه عاقل زبانش را رها نمى‌سازد در سخن گفتن، مگر بعد از مشورت و فكر و سنجش، ولى احمق حرفها و سخنانى كه از زبانش مى‌پرد قبل از مراجعه به فكر و دقّت و انديشه است. بنابراين گويا زبان عاقل تابع و پشت قلب اوست و قلب احمق تابع زبانش مى‌باشد.

41- همين معنا به عبارت ديگر از آن حضرت نقل شده است:

قلب احمق در دهان اوست، و زبان عاقل در قلب او! و معناى هر دو يكى است.

42- حضرت به يكى از يارانش هنگامى كه بيمار شده بود فرمود:

خداوند اين درد و ناراحتى تو را باعث از بين رفتن گناهانت قرار داده، زيرا بيمارى پاداشى ندارد و لكن گناهان را از ميان مى‌برد و آنها را همچون برگ درختان مى‌ريزد، اجر و پاداش تنها در گفتار به زبان و عمل با اعضا است و خداوند سبحان كسانى را كه بخواهد از بندگانش به خاطر صدق نيّت و باطن پاك داخل بهشت مى‌كند (و از طريق تفضّل با آنها رفتار مى‌نمايد).

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: من مى‌گويم آنچه امام عليه السلام فرموده درست است. بيمارى اجر و پاداش ندارد، چرا كه بيمارى از قبيل چيزهايى است كه استحقاق عوض دارد، زيرا عوض استحقاق بر چيزى است كه در قبال فعل خداوند نسبت به عبد باشد، مانند بيماريها و امثال آن و امّا اجر و ثواب در برابر كارى است كه بنده انجام مى‌دهد. بنابراين بين اين دو فرق است كه امام عليه السلام با آن علم ثاقب و نظريّه رساى خود آن را بيان فرموده.

43- امام عليه السلام درباره خباب ابن ارت فرمود: خداى خباب بن ارت را رحمت كند. او از روى ميل اسلام آورد