18- درباره كسانى كه از نبرد كردن همراه او خوددارى كردند فرمود:

حق را تنها گذاشتند و باطل را يارى نكردند.

19- كسى كه در مسير آرزوها بشتابد در مرگ خواهد افتاد.

20- از لغزشهاى مردم نيك و با شخصيّت چشم‌پوشى كنيد چرا كه هيچ يك از آنها لغزش نمى‌كند، مگر اين كه دست خدا به دست اوست و او را بلند مى‌نمايد.

21- ترس با يأس مقرون شده و كم رويى با محروميّت و فرصتها مى‌گذرد همچون عبور ابرها، بنابراين فرصتهاى نيك را غنيمت بشماريد.

22- ما را حقّى است كه اگر به ما داده شود (آزاديم) و الّا در عقب شتر، سوار خواهيم شد (و همچون اسيران خواهيم بود) هرچند زمانى طولانى بر اين حال بگذرد.

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: اين از سخنان لطيف و فصيح امام عليه السلام است و معناى آن اين است كه اگر حق ما به ما داده نشود، همچون افراد خوار و كم ارزش خواهيم بود. و اين بدان جهت است كسى كه در رديف انسان سوار مى‌شود در قسمت آخر مركب سوار خواهد بود، همچون برده و اسير و امثال آنها.

23- كسى كه عملش او را كند سازد. نسبش او را سرعت نخواهد بخشيد.

24- از جمله كفّاره‌هاى گناهان بزرگ، به فرياد مصيبت زدگان رسيدن و تسلّى دادن به رنجيدگان است.

25- اى فرزند آدم هنگامى كه ببينى پروردگارت پى در پى نعمتهايش را بر تو مى‌فرستد، در حالى كه تو معصيت او را مى‌كنى، بترس (كه مجازات سنگينى در انتظار توست!).

26- كسى چيزى را در دل پنهان نمى‌كند مگر اين كه در سخنانى كه از دهان او مى‌پرد و در چهره و قيافه‌اش آشكار مى‌گردد.

27- با بيماريت راه برو، مادامى كه با تو راه مى‌رود (تا زمانى كه فشار شديد نياورده بگذار خود بدن بدون نياز طبيب و دارو آن را دفع كند).

28- برترين زهد مخفى داشتن زهد است.

29- هنگامى كه تو عقب مى‌روى و مرگ به جلو مى‌آيد، چه زود با يكديگر ملاقات خواهيد كرد!

30- (از خدا) بترس! (از خدا) بترس! به خدا سوگند آن‌قدر پرده پوشى كرده كه گويى آمرزيده است.