7- «صدقه» و كمك به نيازمندان داروى مؤثّرى است، و اعمال بندگان در اين دنيا، نصب العين آنها در آخرت خواهد بود.

8- تعجّب كنيد از اين انسان كه با يك قطعه پيه مى‌بيند؛ با قطعه گوشتى سخن مى‌گويد، و با استخوانى مى‌شنود و از شكافى نفس مى‌كشد! (و اين كارهاى بزرگ و حياتى را با اين وسايل كوچك انجام مى‌دهد).

9- هنگامى كه دنيا به كسى رو كند نيكيهاى غير او را به او عاريت مى‌دهد و هنگامى كه دنيا به كسى پشت كند، نيكيها و افتخاراتش را از او سلب مى‌نمايد.

10- با مردم آنچنان معاشرت كنيد كه اگر بميريد بر مرگ شما اشك ريزند و اگر زنده بمانيد به شما عشق ورزند.

11- هنگامى كه بر دشمنت پيروز شدى عفو را شكرانه اين پيروزى قرار ده!

12- عاجزترين مردم كسى است كه از به دست آوردن دوست عاجز بماند و از او عاجزتر كسى است كه دوستان دست آورده را از دست بدهد!

13- هنگامى كه مقدّمات نعمتها به شما مى‌رسد دنباله آن را به واسطه كمى شكرگزارى از خود دور نسازيد.

14- كسى كه نزديكانش او را رها سازند، آنها كه دورند او را مى‌برند (و ياريش مى‌كنند.)

15- هر شخص گرفتارى را نمى‌توان سرزنش كرد (چه بسا بى تقصير باشد).

16- امور، تسليم تقديرها است تا آنجا كه گاه مرگ انسان در تدبير و هوشيارى اوست.

17- از امام عليه السلام درباره اين گفتار پيامبر صلى الله عليه و آله سؤال شد كه فرموده است: «موهاى سفيد را تغيير دهيد و خود را شبيه يهود نكنيد».

امام عليه السلام فرمود: اين سخن پيامبر صلى الله عليه و آله زمانى فرمود كه پيروان اسلام كم بودند، امّا امروز كه اسلام توسعه يافته و امنيّت حكمفرماست هر كسى مختار است (كه اين كار را بكند يا نكند).