به مردم «مكّه» دستور ده تا از كسانى كه در اين شهر مسكن مى‌گزينند اجاره بها نگيرند، زيرا خداوند مى‌فرمايد:

«در اين سرزمين كسانى كه مقيم هستند و آنها كه از بيرون مى‌آيند مساويند» (سَواءً الْعاكِفُ فيهِ وَالْبادِ). [1] منظور از «عاكف» كسى است كه مقيم در آن‌جاست و از «بادى» كسى كه از نقاط ديگر به قصد حج به مكه مى‌آيد. خداوند ما و شما را توفيق انجام اعمال نيك كه موجب رضا و محبّت اوست عنايت كند، والسلام.

نامه 68

به «سلمان فارسى» (ره) پيش از خلافتش‌

امّا بعد! دنيا به «مار» مى‌ماند، ظاهرش نرم و زيبا، ولى زهرى كشنده در درون دارد! بنابراين از هر چيز دنيا كه توجّه تو را جلب مى‌كند، اعراض كن؛ زيرا به زودى از تو جدا خواهد شد و جز مدّت كمى مصاحب تو نخواهد بود، همّ و غمّ آن را از خود بنه، چرا كه يقين به فراق و دگرگونى حالات آن دارى، آن گاه كه به آن سخت انس گرفتى، در همان حال به شدّت از آن برحذر باش! زيرا در همان زمان كه انسان در آن به خوشحالى مطمئن مى‌شود، او را به طرف محذور و مشكلات مى‌فرستد، و هر زمان كه به آن سخت انس مى‌گيرد او را در وحشت و هراس قرار خواهد داد، والسلام.

نامه 69

به «حارث همدانى»

به ريسمان قرآن چنگ زن و از آن اندرز بخواه، حلالش را حلال به شمار و حرامش را حرام؛ آنچه از حقايق زندگى پيشينيان در قرآن آمده است تصديق كن، از (حوادث) گذشته دنيا براى باقيمانده آن عبرت گير، چرا كه بعضى از آن شبيه بعضى ديگر است،

[1]. سوره حج، آيه 25.