در آن هنگام كه حادثه‌اى پيش آيد آنها نسبت به او پر عاطفه‌ترين مردمند و نام نيك و معروفيت به پاكى را كه خداوند به كسى عطا فرمايد بهتر از ثروتى است كه كسى براى ديگرى به ارث مى‌گذارد.

و قسمتى ديگر از اين خطبه چنين است:

آگاه باشيد، مبادا از بستگان بى نواى خود روى برگردانيد، و از آنان چيزى را دريغ كنيد كه نگاهداشتنش زيادى نمى‌آورد و از بين رفتنش كمبودى ايجاد نمى‌نمايد؛ آن كس كه دستِ دهنده خويش را از بستگانش باز دارد، تنها يك دست از آنها باز داشته، امّا از خويشتن دستهاى فراوانى برگرفته است، ولى آن كس كه بال محبّت را بگستراند، دوستى اقوامش ادامه خواهد يافت.

سيّد رضى رحمه الله مى‌فرمايد: «الْغَفيرَة» در اين‌جا به معناى كثرت و فراوانى است، چنان كه جمعيت زياد را «الْجَمُّ الْغَفير» مى‌گويند، و نقل شده كه به جاى «الْغَفيرَة ...» «عِفْوَةٌ مِنْ اهْلٍ اوْ مالٍ» بوده است، و «عِفْوَةٌ» به معناى نمونه خوب است از ميان يك جنس كه انتخاب شود، چنان كه گفته مى‌شود: «اكَلْتُ عِفْوَةَ الطَّعام» يعنى قسمتهاى خوب غذا را خوردم.

و چه عالى است مطلبى كه امام عليه السلام در جمله: «وَ مَنْ يَقْبِضْ يَدَهُ عَنْ عَشيرَتِه‌ ...» تا آخر سخن ايراد كرده است ...

زيرا كسى كه نيكيهاى خود را از بستگانش قطع كند، تنها يك ياور از آنها گرفته است، ولى هنگامى كه نياز و احتياج شديد به يارى آنان داشت، آنها به نداى او پاسخ نمى‌گويند، پس خود را از ياوران بسيارى محروم ساخته است.

خطبه 24

كه در آن اجازه جنگ با دشمنان خدا آمده است‌

سستى در مبارزه با گمراهان روا نيست‌

به جان خودم سوگند، در مبارزه با مخالفان حق و آنان كه در گمراهى غوطه ورند، آنى مدارا و سستى نمى‌كنم، پس اى بندگان خدا! از خدا بترسيد و از خدا به سوى خدا فرار كنيد (از غضبش به سوى رحمتش) و از راهى كه به سوى شما گشوده برويد، و به آنچه از وظايف براى شما تعيين كرده است قيام نماييد، اگر چنين كنيد «على» ضامن پيروزى شماست و اگر امروز به آن نرسيد در آينده به آن خواهيد رسيد.