قرآن كريم‌

سپس كتاب آسمانى يعنى قرآن را بر او نازل فرمود، نورى كه خاموشى ندارد، چراغى كه افروختگى آن زوال نپذيرد، دريايى كه اعماقش را درك نتوان نمود، راهى كه گمراهى در آن وجود ندارد، شعاعى كه روشنى آن تيرگى نگيرد، فرقان و جدا كننده حق از باطلى كه درخشش دليلش به خاموشى نگرايد، بنيانى كه اركان آن منهدم نگردد، بهبود بخشى كه با وجود آن، بيماريها وحشت نياورد، قدرتى كه ياورانش شكست ندارند و حقّى كه مددكارانش خذلان نبينند.

قرآن معدن ايمان است و مركز آن، چشمه سارهاى دانش است و درياهاى آن، منابع عدالت است و غديرهاى آن، پايه هاى اسلام است و بنيان آن، نهرهاى زلال حق است و سرزمينهاى مطمئن آن، دريايى است كه بهره گيران تشنه كام، آبش را تمام نتوانند كشيد، و چشمه‌هايى است كه استفاده كنندگان از آن كم نتوانند كرد، محلّ برداشت آبى است كه هر چه از آن برگيرند كم نمى‌شود، منازلى است كه مسافران، راه آن را گم نمى‌كنند، نشانه‌هايى است كه از چشم سير كنندگان پنهان نمى‌ماند و كوهسارى است كه (ديده رهگذران را به خود متوجّه ساخته) از آن نمى‌گذرند.

خداوند اين قرآن را فرو نشاننده عطش دانشمندان، باران بهارى براى قلب درك‌كنندگان و جاده وسيع براى صالحان قرار داده است. قرآن دارويى است كه پس از آن بيمارى باقى نمى‌ماند، نورى است كه با آن ظلمتى يافت نمى‌شود، ريسمانى است كه دستگيره آن مطمئن، پناهگاهى است كه قلّه بلند آن مانع دشمنان، نيرو و قدرتى است براى كسى كه به آن چنگ زند؛ محلّ امنى است براى هر كس كه به آن وارد شود. راهنمايى است براى آن كه به آن اقتدا كند؛ انجام وظيفه‌اى است براى آن كس كه آن را مذهب خويش برگزيند، برهانى است براى كسى كه به گفته هايش استدلال كند، شاهد و گواهى است براى آن كه از آن سخن بگويد، پيروزى و غلبه است براى افرادى كه با آن استدلال نمايند، نجات دهنده‌اى است براى كسى كه آن را به كار گيرد، نشانه‌اى است براى كسى كه حامل آن باشد و به آن عمل كند، مركب راهوارى است براى كسى كه با آن علامتگذارى كند. سپرى است براى آن كس كه لباس رزم بپوشد.

دانشى است براى كسى كه حفظ كند، گفتار پر ارزشى است براى آن كه روايت كند و حكم و فرمانى است براى كسى كه قضاوت به عهده گيرد.