خطبه 7

مذمّت شيطانهاى انسان نما

زشت سيرتان، شيطان را ملاك كارشان قرار داده‌اند، او هم آنان را دام خويش برگزيده و سپس تخمهاى پستى و رذالت را در سينه هاشان گذارده، و جوجه هاى آن را در دامنشان پرورش داده، با چشم آنان مى‌نگرد، و با زبان آنان سخن مى‌گويد، و با دستياريشان بر مركب گمراه كننده خويش سوار شده، و كردار ناپسند را به نظرشان جلوه داده است.

(اينان به كسى مانند كه) اعمال آنها گواهى مى‌دهد كه با همكارى شيطان انجام شده است، و سخنان باطل را او به زبانش نهاده است!

خطبه 8

كه درباره زبير فرموده‌

بايد دليل روشنى اقامه كند

زبير خيال مى‌كند كه بيعتش تنها با دست بوده نه با دل!، پس او اقرار به بيعت مى‌كند، ولى مدّعى است كه با قلب نبوده، بنابراين بر او لازم است، بر اين ادّعا دليل روشنى بياورد وگرنه بايد به بيعت خود بازگردد و به آن وفادار باشد.

خطبه 9

كه در آن موقعيّت خود و دشمنان را توصيف كرده است كه گفته مى‌شود

منظور، برپاكنندگان جنگ جمل هستند.

اوّل كردار، آنگه گفتار

(طلحه و زبير و پيروان آنها) در آغاز رعد و برقى نشان دادند امّا پايانش چيزى جز سستى و ناتوانى نبود، ولى روش ما به عكس آنها بود، ما تا كارى انجام ندهيم رعد و برقى نداريم، و تا نباريم، سيلابهاى خروشان به راه نمى‌اندازيم، برنامه ما عمل است نه سخن!