از اختلاف بپرهيزيد

اى مردم! امواج كوه پيكر فتنه ها را، با كشتيهاى نجات (علم و ايمان و اتّحاد) در هم بشكنيد، از راه اختلاف و پراكندگى كنار آييد، تاج تفاخر و برترى جويى را از سر بنهيد. (دو كس راه صحيح را پيمودند) آن كس كه با داشتن يار و ياور و نيروى كافى بپاخاست و پيروز شد، و آن كس كه با نداشتن نيروى كافى كناره‌گيرى كرد و مردم را راحت ساخت.

زمامدارى بر مردم، همچون آبى متعفّن و يا همانند لقمه‌اى است كه گلوگير مى‌شود؛ آنان كه ميوه را پيش از رسيدن بچينند، به كسى مانند، كه بذر را در كوير و شوره زار پاشد، (هر قيامى وقت معيّنى دارد تا به ثمر برسد و اگر پيش از موعد دست به آن زده شود، بى حاصل و بى نتيجه خواهد ماند).

اخلاق و علم امام عليه السلام‌

اگر سخن گويم (و حقّم را مطالبه كنم) گويند: بر رياست و حكومت حريص است، و اگر دم فرو بندم و ساكت بنشينم خواهند گفت: از مرگ مى‌ترسد!

(امّا) هيهات پس از آن همه جنگها و حوادث (اين گفته بس ناروا است).

به خدا سوگند! علاقه فرزند ابوطالب؛ به مرگ از علاقه طفل شيرخوار به پستان مادر بيشتر است.

امّا من از علوم و حوادثى آگاهم كه اگر گويم همانند طنابها در چاههاى عميق به لرزه در آييد!

خطبه 6

هنگامى كه از امام عليه السلام خواستند كه طلحه و زبير را تعقيب نكند و با آنان نجنگد چنين فرمود:

هشدار به رهبران مذهبى‌

به خدا سوگند! من همچون كفتار نيستم كه با ضربات آرام و ملايم بر در لانه‌اش به خواب رود تا فريبش دهند و ناگهان دستگيرش سازند؛ نه، (من كاملًا مراقب مخالفان هستم) و با شمشير برنده علاقه‌مندان به حق، كار آنان را كه به حق پشت كرده‌اند خواهم ساخت و با دستيارى فرمانبران مطيع، عاصيان و ترديد كنندگان در حق را براى هميشه كنار خواهم زد.

من اين كار را تا واپسين روز عمرم ادامه خواهم داد، به خدا سوگند! از هنگام مرگ پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم تا هم اكنون از حقّ خويشتن محروم مانده‌ام، و ديگران را به ناحق بر من مقدم داشته‌اند.