به هم ريختن و درهم فرو رفتن استخوانها، كر شدن گوشها، تاريكى لحد، وحشت از آينده و وعده عذاب، غم و اندوه در تنگناى گور و پوشاندن آن از سنگ و خاك.

زنهار! زنهار! شما را به خدا اى بندگان خدا! دنيا با روش مخصوص خود بر شما خواهد گذشت، رشته شما و قيامت به هم پيوسته و گويا علامتهاى آن فرا رسيده و با تمام بلاها و نشانه هايش نزديك شده است، گويى شما را در طريق خود متوقّف ساخته، زلزله‌هايش در شرف وقوع است و سينه بر زمين گذارده، دنيا از اهل خويش بريده و آنها را از آغوش گرم خود خارج ساخته است. زندگى بر آنان (كه رفتند) چون روزى بود كه گذشت و يا ماهى كه سپرى شد. تازه هاى آن كهنه شده و فربه هايش لاغر گرديده است.

در جايگاهى تنگ، در ميان مشكلاتى بزرگ، آتشى پرشور، كه صداى زبانه هايش وحشتزا و شراره هايش تا دل آسمان زبانه مى‌كشد، غرّشش پر هيجان، فروزنده و گدازنده و خاموشيش بسيار دور، آتشگيره‌اش مشتعل، تهديدش خوفناك، قرار گاهش تاريك و كور، اطراف و جوانبش تيره و ظلمانى، ديگهاى جوشانش سخت داغ و اوضاعش سخت وحشتناك (اين جايگاه گناهكاران است). (امّا) «پرهيزكاران را گروه گروه به سوى بهشت رهنمون مى‌شوند». [1] از كيفر و عذاب ايمنند و از سرزنشها آسوده و از آتش بركنارند، در خانه هاى مطمئن قرار گرفته و از اين قرارگاه خشنودند؛ اينها كسانى هستند كه در دنيا كردارشان پاك، چشمانشان گريان، شبهايشان در دنيا در اثر خشوع و استغفار روز و روزشان از بيم (گناه و توجّه به خداوند) شب بوده است، و خداوند بهشت را سرمنزل (شادمانى آنها و پاداش را ثواب آنها) قرار داده است «آنها سزاوار اين نعمت و شايسته آن بودند» [2] و در اين خانه جاودانى، در ميان نعمتهاى پايدار و نابود نشدنى قرار خواهند داشت.

بنابراين اى بندگان خدا! مراقب چيزى باشيد كه رستگاران با رعايتش به رستگارى رسيدند و تبهكاران با ضايع ساختنش در خسران و زيان قرار گرفتند. پيش از آن كه مرگتان فرا رسد، خويش را با اعمالتان آماده سازيد، چه اين كه شما در گرو كارهايى هستيد كه پيشتر انجام داده‌ايد و مديون كردارى هستيد كه از پيش فرستاده‌ايد.

(از هم اكنون) فكر كنيد مرگ وحشتناك به شما حمله آورد و ديگر بازگشتى نيست و از لغزشها نمى‌توان پوزش خواست. خداوند ما و شما را در راه اطاعت خود و پيامبرش وادارد و از ما و شما به فضل و رحمتش بگذرد.

برجاى خود بايستيد! (و بدون اجازه دست به نبردى مبريد)، در برابر بلاها و مشكلات استقامت ورزيد؛ شمشيرها و نيروهايتان را در راه هوا و هوس و كلماتى كه از زبانتان بيرون مى‌آيد به كار نيندازيد

[1]. سوره زمر، آيه 73.

[2]. سوره فتح، آيه 26.