زيرا فردا به امروز نزديك است، چه ساعات در روز به سرعت مى‌روند؟ و چه روزها از ماه به سرعت مى‌گذرند؟ و چه ماهها در سال و سالها در عمر با شتاب سپرى مى‌شوند؟!

خطبه 189

درباره ايمان و وجوب هجرت‌

اقسام ايمان‌

ايمان بر دو گونه است، يكى ثابت و استوار و در دلها و قلوب، و ديگرى موقّت و عاريتى بين قلبها و سينه ها «تا سرآمدى معلوم».

آن گاه كه انگيزه بيزارى از كسى براى شما پديد آمد، او را مهلت دهيد تا هنگامى كه مرگش فرا رسد كه ساعت مرگ مرز بيزارى جستن است (اگر در آن موقع از اعمال ناشايستش توبه نكرد مى‌توان از او بيزارى جست).

وجوب هجرت‌

امّا مهاجرت بر همان حد نخست خود باقى است. (زيرا) خداوند به مردم روى زمين از اين كه ...

ايمانشان را پنهان دارند و يا آشكار كنند نيازى ندارد. نام هجرت را بر كسى نمى‌توان گذارد جز آن كس كه حجّت خدا را بر روى زمين بشناسد، بنابراين آن كس كه حجّت خدا را شناخت و به آن اقرار نمود او «مهاجر» است.

و نام «مستضعف» بر كسى كه حجّت برايش اقامه شده، گوشش آن را شنيده و قلبش آن را حفظ كرده، صدق نمى‌كند.

امر مشكل‌

معرفت و شناسايى «امر ما» كارى است بس دشوار كه جز بنده مؤمنى كه خداوند قلبش را با ايمان آزموده آن را نپذيرد و احاديث و سخنان ما را جز سينه ها و حافظه‌هاى امانت‌پذير و عقلهاى سالم نگاه نخواهد داشت.