خطبه 171

كه به هنگام تصميم به مبارزه با لشكر معاويه در صفّين ايراد فرموده است‌

نيايش‌

بار خداوندا! اى پروردگار اين سقف برافراشته و اين جوّ و فضاى متراكم، كه آن را مركز پيدايش شب و روز و مسير خورشيد و ماه و محلّ رفت و آمد ستارگان سيّار قرار داده‌اى و مسكن گروهى از فرشتگانت برگزيده‌اى، همانها كه هرگز از عبادت و پرستشت خسته نمى‌شوند.

اى پروردگار اين زمينى كه آن را مركز سكونت انسانها و جاى رفت و آمد حشرات و چهارپايان قرار داده‌اى، (و محلّ حيات) آنچه احصا نمى‌گردد، چه آنها كه به چشم مى‌آيند و چه آنها كه به چشم نمى‌آيند.

اى پروردگار كوههاى محكم و پابرجا كه آنهارا براى زمين ميخهاى محكم و براى مخلوق تكيه گاه مطمئن قرار دادى، اگر بر دشمن پيروزمان ساختى ما را از تجاوز و تعدّى بركنار دار و و بر راه حق استوار بنما و چنانچه آنها را بر ما غلبه دادى شهادت نصيب ما گردان و از شرك و فساد ما را نگهدار!

دعوت به پيكار با دشمن‌

كجايند آنها كه در برابر حوادث سخت همچون سپرند؟ و كجايند آن مردان غيورى كه به هنگام نزول مشكلات به پاسدارى (از عقيده و آب و خاكشان) مى‌پردازند، ننگ و عار در پشت سر شماست و بهشت در پيش رويتان! (تا كدامين را انتخاب كنيد!)

خطبه 172

ستايش خداوند

ستايش ويژه خداوندى است كه هيچ آسمانى مانع آگاهى وى از آسمان ديگر و هيچ زمينى حايل بين او و سرزمين ديگرى نمى‌گردد.