(قرآن را فرو فرستاد) كه ظاهرش علم و باطنش حكمت و نوآوريهاى آن پايان نگيرد و شگفتيهايش تمام نمى‌شود. در آن بركات و خيرات همانند سرزمينهاى پر گياه در اوّل فصل بهار، فراوان است و چراغهاى روشنى بخش تاريكيها فراوان دارد، در نيكيها را جز با كليدهاى آن نتوان گشود و تاريكيها را جز با چراغهاى آن، فروغ نتوان بخشيد. خداوند در اين قرآن مناطق ممنوعه خود (محرّمات) را تعيين كرده و موارد مباح و حلال خويش را نشان داده است. در اين كتاب الهى درمان است براى شفاجويان و بى‌نيازى است براى بى نيازى طلبان.

خطبه 153

پاره‌اى از صفات گمراهان‌

او در اين چند روز كه خداوند مهلتش داده با غافلان و بى خبران در راه هلاكت قدم مى‌نهد و تمام روزها را با گنهكاران به سر مى‌آورد، بدون اين كه در طريقى گام نهد كه او را به حق رساند، و يا پيشوايى برگزيند كه قائد و راهنمايش باشد.

صفات غافلان‌

قسمت ديگرى از اين خطبه است‌

تا به آن هنگام كه خداوند كيفر گناهانشان را به آنها نشان دهد و آنان را از پشت پرده‌هاى غفلت بيرون آورد، به استقبال آنچه پشت كرده (سراى ديگر) شتافتند و از آنچه روى آورده (سراى دنيا) روى برتافتند. از آنچه طلب نمودند و به آن رسيدند نفعى نبردند و از امورى كه بدست آوردند لذّتى نچشيدند.

من شما و خويشتن را از چنين وضعى برحذر مى‌دارم.

هركس بايد از خويشتن بهره گيرد، زيرا شخص بصير و بينا آن است كه بشنود و بينديشد، نگاه كند و ببيند و عبرت گيرد و از آنچه موجب عبرت است نفع برد، سپس در جاده روشنى گام نهد و از راههايى كه به سقوط و گمراهى و شبهات اغوا كننده منتهى مى‌شود دورى جويد ... و گمراهان را بر ضدّ خويش به وسيله سختگيرى در حق، يا تحريف در سخن و يا ترس از راستگويى، تحريك نكند.