خطبه 132

كه در آن پند و اندرز داده و تشويق به بى اعتنايى به زرق و برق دنيا مى‌كند

ستايش خداوند

ستايش مى‌نماييم خداوند را بر آنچه گرفته و بخشيده و بر نعمتهايى كه عطا كرده و آزمونهايى كه مقرّر داشته خداوندى كه از هر چيز مخفى و پنهان آگاه است ... و در باطن همه چيز حضور دارد. همو كه به آنچه در سينه‌ها نهفته است آگاهى دارد و چشمهاى خيانت گر را مى‌بيند، گواهى مى‌دهيم كه معبودى جز او نيست و اين كه محمّد صلى الله عليه و آله برگزيده و بر انگيخته اوست، آن‌چنان شهادتى كه درون و برون و قلب و زبان در آن هماهنگ باشند.

اندرز به مردم‌

قسمتى ديگر از اين خطبه، كه در آن مردم را اندرز مى‌دهد

به خدا سوگند! اين را كه مى‌گويم يك حقيقت جدّى است نه شوخى، واقعيّت است نه دروغ، مرگ را مى‌گويم كه بانگ خود را به گوش (همه زندگان) رسانده و به سرعت همه را مى‌راند، انبوه زندگان هرگز تو را فريب ندهند (و از خويشتن غافل نسازند) با اين كه افرادى پيش از خويش را به چشم ديدى همانها كه ثروتها را جمع آورى كردند و از فقر و بيچارگى وحشت داشتند و به واسطه آرزوهاى طولانى، خويش را در امان دانستند و مرگ را دور مى‌پنداشتند، ديدى مرگ چسان آنان را فرا گرفت و از وطنشان بيرون راند و از جايگاه امنشان برگرفت و بر چوبهاى تابوت حملشان كرد، در حالى كه مردم او را دست به دست مى‌كردند، بر دوش گرفته و با سر انگشت خويش نگاهش مى‌داشتند (و گويا از گرفتن آن با تمام دست خود نفرت و وحشت داشتند).

مگر نديدى همانها كه آرزوهاشان دراز بود و قصرهاى محكم بنا كردند و اموال فراوانى جمع نمودند چگونه خانه هاشان قبرشان شد و آنچه جمع كرده بودند، نابود گرديد؟! اموالشان به دست وارثان افتاد و همسرانشان به ازدواج ديگران درآمدند. نه هرگز مى‌توانند چيزى بر حسنات خود بيفزايند، و نه از گناه توبه كنند. كسى كه جامه تقوا را بر قلبش بپوشاند كارهاى نيكش آشكار گردد و عملش وسيله پيروزى‌اش شود، پس در بدست آوردن بهره‌هاى تقوا فرصت را غنيمت شمريد و براى وصول به بهشت جاويدان عملى شايسته آن انجام دهيد، چه اين كه دنيا براى سكونت هميشگى شما خلق نگرديده‌